birbirimizi çok sevmiştik. Gazel ne annesini tanıyordu ne de babasını, doğduğundan beri yetimhanedeydi. Soyadı bile yoktu. Bahsetmezdi, benden daha neşeli dururdu ama içten içe kafasında, kalbinde derin hasarlar oluştuğunu hissediyordum. Belki de bu sevgi eksikliği onun yanlış kararlar almasına sebep oluyordu. Kendimi, onun saçlarını okşamak isterken buldum.