Bir Cemil Meriç klasiğinin sonuna gelmiş bulunmaktayım..
Her kitabı ayrı ders niteliğinde gerçekten. Muazzam.. Kesinlikle okunmalı çünkü fazlasıyla doyurucu bilgilerle çıkıyor karşımıza kitap.
Hemen kitabın isminin nerden geldiğiyle başlayayım o zaman incelemeye. Kitap Eflatun'un mağara metaforunu ele alarak başlıyor. Bu da kitabın ismine yansıyor. Tabi şöyle bir şey aklınıza gelmesin kitap sadece bu konuyu ele alıyor ya da sadece bu konu etrafında şekilleniyor gibi düşünce oluşmasın. Diğer kitaplarında olduğu gibi birçok farklı konuyu ve şahsiyeti de ele alıyor. Zaten Cemil Meriç'in farkı da bence burda ortaya çıkıyor. Bir bilgi ummanı.
Kitap iki bölümden oluşuyor mağaranın dışındakiler ve mağaradakiler diye. İlk bölümün konusu entelektüel kimdir, nedir, nasıl olunur, diğer ülkelerde nasıl ele alındığı gibi bilgilerle karşımıza çıkıyor. Farklı bir bakış açısı kazandırıyor bundan emin olabilirsiniz.
İkinci bölüm ise ihtilâl, devrim, inkılâp, terakki, anarşi, anomi, hürriyet gibi çok önemli konulara değinip, çok önemli bilgiler veriyor. Şöyle söyleyeyim sırf bu kavramlar hakkında bilgi sahibi olmak için bile okunur. Kitabın sonlarına doğru da birkaç şahsiyet ve görüşleri ele alınıyor.
Bence Cemil Meriç'in en beğendiğim kitabı bu oldu diyebilirim. Bu yüzden tavsiye ediyorum muhakkak okuyun..
Diyalektik Materyalizm ve Tarihsel Materyalizm kitabını okudum ve açıkçası
