Herman Hesse' nin bu güzel yapıtı anlatılmaz okunur cinsten bir roman. içinde kişisel menkîbesini arayanların yön bulabileceği öyle güzel sözler, öyle güzel insanî yargılar var ki.. okumakla kalmıyor adeta yaşıyorsunuz. göçebe bir ruhun kopukluğunu yaşamış olan siddhartha’nın kendini bulma ve aydınlanma serüveni de denilebilir.
* hikmetini ve içyüzünü öğrenmek istediğim şey, ben’di.”
kurtulmak, alt etmek istediğim şey ben’di.
* giden her şey elbet döner gelir...
* ancak gerçek özgürlük, hiçbir amacın olmadığını anlamaktır. o zaman sadece şu an kalır geriye.
dün olanlar geçti, yarın olacakları asla bilemeyiz.
o yüzden 'şu an' da yaşamalıyiz, tıpkı nehir gibi
* baktın ki ormanda mutluluğa kavuştun, dön gel ve öğret bana mutluluk neymiş."
* yüreğinde bir şeylerin öldüğünü, boşluğu duydu, hiç bir haz, hiç bir amaç kalmadığını hissetti. kendi içine alıp bekledi. ırmaktan öğrenmişti, şunu öğrenmişti: beklemek, sabretmek ve kulak verip içini dinlemek.
