Kitabı bitirdikten sonra -çoğu zaman yaşadığım- bir kitap daha bitirmiş olmanın hazzını tam olarak yaşayamadım. Kitap o kadar etkileyiciydi ki belki de beynim olası bir yıkıcı duygu dalgasına karşı kendini korumaya almak amacıyla çevresine geçici bir kalkan ördü. Kitabı tamamladıktan sonra enfes bir kitap okuduğumun farkında olmama rağmen duygusal bir donukluğa büründüm. Belki de buna sebep olan, kitabın son bölümlerinde yer alan şu cümlenin çok tanıdık ağırlığıydı : ''Gözyaşlarımın bir kez daha göğsümde ve gırtlağımda toplandığını hissettim.''
Hislerimin kaosunu yaşarken -kitap hakkında yazılan yorumlara göz gezdirmek artık bilinçsizce yapılan çok verimli bir alışkanlık halini almış olmalı ki- 1000kitap'ta yazılan incelemeleri okumaya başladım. Çok güzel incelemeler okudum. Bunlar arasında da bana göre en kısa ve en güzeli 
Semih Doğan tarafından yapılan “Bazı kitaplar vardır anlatılmaz okunur. İşte bu kitap da tam olarak onlardan.” yorumuydu. Bu yorum üzerine de yorum yapmak -içim rahat bir şekilde- içimden gelmedi.
Kitabı okuyanların yüksek oranla çok beğendiği bir film uyarlamasının da olduğunu yeni öğrendim. İzlemek için sabırsızlanıyorum. Son zamanlarda okuduğum en nefis kitaptı. Gönül rahatlığıyla tavsiye ediyorum.
