Kleber süratle çadırdan çıktı. Boneparte bir süre arkasından baktı ve ağır adımlarla çadırın dışına doğru yürüdü. Yıkılmış kale duvarının önünde heybetleriyle duran Türk askerine baktı,kısır bir sesle mırıldandı.
-Bu asker benim emrimde olsa,dünyada fethedilmedik ülke bırakmam.
Askerlerinin başına geçmiş olan Sultan, çadırını kurmak için Lyda Kapısına doğru tüm ihtişamıyla atını sürüyor. Ancak karargâhının önünde sancağını dalgalandırtmadan önce seccadesini yere sermelerini buyuruyor. Daha sonra ayakkabılarını çıkarıyor ve seccadenin üstüne geliyor, yüzünü Mekke'ye dönüyor ve üç rekât namaz kılıyor; arkasındaki eşsiz ordunun binlerce ve on binlerce askeri de aynı hareketleri, aynı ritmi tekrarlayarak Sultanlarıyla birlikte namaz kılıp dua ediyorlar ve Allahlarının, kendilerine güç ve utku bahşetmesini diliyorlar. Bu görkemli sahneden sonra Sultan ayağa kalkıyor. Tanrı'nın bu alçakgönüllü kulu, yeniden düşmanına meydan okuyan bir asker, yaman bir komutan oluyor. Sultan'ın "tellalları" davullar çalıp borular öttürerek bütün karargâhı dolaşıyorlar ve duyuruyorlar: "Kentin kuşatılması başladı."
CanKitabı okudu
Söğüt/ Necdet Ekici
"Söğüt tefekkür irfanımızda ise bir Kızılelmadır. Tarihten geleceğe, aşiretten devlete uzanan, Ertuğrul Gazileri, Şeyh Edebalileri koynunda saklayan bir büyük ülkü. Alınları akıtmalı, ayakları sekili cins atlar üzerindeki atalarınızın dört yüz çadırlık bir aşiretle kurdukları devleti yaşatan ruh: Devlet-i ebed müddet."
Sayfa 55
İstanbul'un fethini bir de Stefan Zweig'dan dinleyelim:
"Askerlerinin başına geçmiş olan sultan, çadırını kurmak için Lyda Kapısı'na doğru tüm ihtişamıyla atını sürer. Ancak karargâhının önünde sancağını dalgalandırtmadan önce seccadesini yere sermelerini buyurur. Daha sonra ayakkabılarını çıkarır ve seccadenin üstüne gelir, yüzünü Mekke'ye döner ve üç rekât namaz kılar; arkasındaki eşsiz ordunun binlerce ve on binlerce askeri de aynı hareketleri, aynı ritmi tekrarlayarak sultanlarıyla birlikte namaz kılıp dua ederler ve Allahlarının, kendilerine güç ve utku bahşetmesini dilerler. Bu görkemli sahneden sonra sultan ayağa kalkar. Tanrı'nın bu alçakgönüllü kulu, yeniden düşmanına meydan okuyan bir asker, yaman bir komutan olur. Sultanın tellalları davullar çalıp borular öttürerek bütün karargâhı dolaşıp duyururlar: 'Kentin kuşatılması başladı.' "
Sayfa 46Kitabı okudu
Acaba bu geceyi paylaşmanın, bu geceden herkese bir pay düştüğünü bilmenin yolu ne idi?
Acaba İstanbullu Hoca Ali emmi ile, Ali emmi Sivas'daki Hacı Ömer, onbinlerce tepeden bir tepedeki çadırda yatan Mehmet Çavuşla aynı geceyi paylaştığını, kendine düşen uyku ve rüya payında, dua hakkı üzerinde, dileklerde, ümidlerde ortakları olduğunu düşünecek miydi?
Sayfa 204 - MEB YayınlarıKitabı okudu
"And"ın nasıl bir içecek olduğunu ne o zaman, ne daha sonra bildi.
"Türk"ümü bildi,
"doğruyum"eşkiye çağrıştırdı,
"çalışkan"ımı bildi.
"Yasam"dan mahkeme kastediliyordu,"küçükleri" mahkemeden kurtarmalarını anladı.
"Yurt"u "millet"i memleketinde kalmıştı,
"özümden çok sevmektir"i bilemedi.
"Ülkü'm" birisinin kızıydı,"yükselmek"ilçe başkanıydı,
"ileri gitmek"traktör ileri giderdi.
"varlığım"altın bilezikti,
"Türk varlığına",Türklerin altın bilezikleriydi,
"armağan"memleketteki ölü yıkayıcısı kocakarıyı hatırlattı;
BAZI ÖLÜLER ÜZERLERİNE SU DÖKÜLDÜKÇE GÜZELLEŞİRLER,BAZILARI DA ÇİRKİNLEŞİRLERDİ.
Ölüler güzelleşti mi"Allah hepimize öyle ölüm armağan etsin"derdi.
"Ey"iyi idi
"bu"yu bildi,
"sağlayan"ı bilemedi,
geldiği yerde dağ yoktu"ulu"yu bilemedi,
"Atatürk"kulağındaydı,
"açtığı yolda"çeşmenin yolu hala açılmamıştı,
"kurduğum"çadırdı,
"ülkü"nasıl kurulur bilemedi,
"gösterdiği"bildi,
"amaç"ı bilemedi,
"hiç durmadan"ı bildi,
"yürüyeceğim"i bildi,neyi içeceğini bilemedi.
