En acısı ne biliyor musun? Yiyecek kırıntı bile bulamamak dokunuyor insana.
Sayfa 25Kitabı okudu
Kapı önünde kırıntı toplayan,
Küçük kuş gibi seviyorum seni.
Daha dün, kendimi, hayat küresinde ahenksiz titreyen bir kırıntı gibi düşünüyordum. Bugün, biliyorum ki bu küre benim ve bütün hayat burada deviniyor, ahenkli kırıntılar halinde.
Sayfa 2 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Mükemmel Dünya
Fakat giderilmemiş arzulardan doğan yeşil bir tohum olan ben neden burada olmalıyım ey Tanrı'm ? Benim gibi ne doğuya ne de batıya yönelen bir deli fırtına, küle dönmüş bir gezegenden gelen afallamış bir kırıntı ?
Ben neden buradayım, ey tanrıların arasında kaybolmuş kayıp ruhların tanrısı ?
Sayfa 49
Bizler buğdayı değirmende ögüttürmek için kilometrelerce yolu yayan giden, unun ve ekmeğin kıymetini bilen, açlığını çeken çocuklardık.
Her kırıntısına sahip çıkmamız da bu yüzden.
Hala öyledir; un,bugday kutsaldır,nimettir,yerde kırıntı görsel alır öper başımıza koyar, ayak altında kalmasın, kuşlar yesin diye yüksek yere kaldırırız.
Yokluğu bilmeyen nimete saygı bilmez..
Sayfa 79
Ben, hayatımda hiç görmediğim bu sevgiden bir kırıntı bile yitirmemek istiyordum. Yarım saatçik olsun böyle kalabilme uğruna yüz elli bademcik ameliyatına katlanabilirdim...
Sayfa 87Kitabı okudu
En büyük vatandaşlık erdemi nedir? Yevsafy İvanovich geçen gün konuşurken, en önemli vatandaşlık erdeminin çok para kazanmayı bilmek olduğunu söylüyordu. Şaka yapıyordu kuşkusuz, biliyorum şakaydı.Başkalarına yük olmamak gerektiği sonucunu çıkarabiliriz bundan.
Zaten ben de kimseye yük değilim! Bazen kuru bir ekmek kırıntısından başka bir şeyim olmasa bile o kırıntı bana ait. Emeğimle kazandıklarımı hakkımla yiyorum. Ne yapayım yani?
