Beyin
Şu
küçücük şeyden sonsuz bir evren nasıl çıkıyor? Allah’ım bu ne? O küçük
şey durmadan bir şey üretiyor, biteviye, soluksuz, umursamadan. Onun da
doğası bu. Bize nefes dahi aldırmıyor. Ondan kaçamıyoruz. Biz, oyuz.
Zaman geçtikçe genişliyor da genişliyor tıpkı evren gibi. Uykuda bile
peşimizi bırakmıyor. Bir türlü kurtulamıyoruz ondan. Haha, bu çılgınlık.
Hayvanlar, bitkiler bizden daha mı şanslı yoksa? Yorgunluk yok, süreklilik
yok. Rahat nefes alıp veriyorlar, onları yoran bir şey yok. Beyin
hapishanesinde değiller, özgürler. Özgürlüğün bedeli, hiç düşünmemek mi
acaba?
Bugünlerde fikir sahibi herkes korkudan kaskatı kesiliyor.
Kış devam etti, annemin gidişiyle hava, zaman, yıldızlar, her şey dondu sanki, hepimiz bembeyaz karların altında soluksuz kaldık.
Sayfa 65Kitabı okudu
Birden, suratıma bir kırbaç indirilmiş gibi, kendi çağımın elimden gitmiş olabileceği, umarsızca bu yeni yabansı dünyanın ortasında kalmış olabileceğim olasılığa düştü aklıma. Böyle bir olasılığın aklımdan geçmesi bile fiziksel bir etki yarattı bende. Gırtlağımdan yakaladığını, beni soluksuz bıraktığını duyumsayabiliyordum.
Sayfa 38Kitabı okudu
Hayaller bizi gerçek yapıyor, biliyormuydun? O zaman hayata dönüyoruz...
"Ben" demenin sorumluluğunu sadece şair üstlenir.
Şiir, içine kehanet ya da doktrin sızdırdığı zaman soysuzlaşır:"Misyon" ezgiyi soluksuz bırakır , fikir uçuşa köstek olur .
Sayfa 25 - Metis Yayınları 8. BasımKitabı okudu
