kendimi buldum bu dizelerde //
Kimileri düşer yalnızlığa,
kimileri yükselir.
Yükselenlere eşsiz bir ülkedir yalnızlık;
orada içlerini kazarlar sürekli,
derialtı şehirlerine inerler
ve kendileriyle tanışırlar her gün,
her saat, her dakika, her an,
her canavar
ve her kuzu kendileriyle tanışırlar.
Sonra, kendileriyle kendilerinde başlayan insanlığın arasına otururlar.
Önlerinde buruşuk örtüler vardır,
yorgun maskeler, uyuyan özlemler,
tılsımlar sonra
ve masmavi küfleriyle şablonlar
-ki, hepsi düştükleri yalnızlıktan gelmiştir
yükseldikleri yalnızlığa.
Sayfa 110Kitabı okudu
Gülsem mi üzülsem mi :D
Tam o sırada cümle kapısının önünden bir at kişnemesi geldi. Ben irkildim tabii, allak bullak bir yüzle, bu da ne, diyerek aniden ayağa fırladım.
-Otur oğlum, otur, dedi annem sakin bir sesle; Hüseyin Dayındır o, iki ay önce atı öldü zavallının.
Ne ilgisi var, dedim anneme.
-İşte, atı öldü ya, çocuklarına cep telefonunu öyle ayarlatmış, çalınca at gibi kişniyor.
Sayfa 100 - Everest Yayınları
Bilimsel bir şeydir bu, insan öleceği tarihi babasına bakarak hesaplar. İşte bu hesaba göre benim geçen yıl 19 Kasım' da ölmem gerekiyordu ama maalesef ölemedim.
...
İnsan ölemeyince ölemiyor...
Sayfa 49 - FotoğrafKitabı okudu
Bence felâketi seyre gitmişlerdi
sadece, bilirsin, insan dediğimiz muammanın böyle bir yanı,hatta bu yanının yanında da seyrettiği felâketi ballandıraballandıra anlatmak gibi başka bir yanı vardır.
Sayfa 91Kitabı okudu
Allah kimseyi bu kadar düşürmesin.
“İşte bütün bunlar,” dedi, işaret parmağını hızlı hızlı sallayarak; “işte bütün bunlar, lüzumundan fazla televizyon seyretmenin neticesi! Tabii, iş yok güç yok, yayılıyorsunuz ekranın karşısına, sabahtan akşama kadar o abuk sabuk programlan seyrediyorsunuz. Seyrettikçe de beyniniz uyuşuyor sizin, Allahıma, keçe gibi oluyor.
Sayfa 27 - Everest Yayınları
Koşarsın koşarsın da varamazsın hani; içindeki umut, varamadığın kadar büyür.
Sayfa 49Kitabı okudu
