Anladığım kadarıyla, Kuran-ı Kerim - Dil ilişkisini inceleyen bir kitap. Özeti şu alıntıdır: ''...Kur'an-ı Kerim'in her harfinde binlerce anlam olduğu, bu anlam zenginliğinin Kur'an'a mu'cizevi' bir nitelik kazandırdığı ve bu niteliğinin ise onu 'çağlarüstü ve evrensel bir mesaj' (!) haline getirdiği iddialarından hareketle, anlam'ı geleceğe havale eden ve zaman geçtikçe (insanlığın bilgi birikimi arttıkça) Kur'an'ın daha iyi anlaşılacağını öngören 'hakim söylem', böyle yapmakla Kur'an'ı ta'zim ve tebcil edip kadrini yücelttiğini vehmediyorsa da aslında bunun tam aksi bir neticenin meydana gelmesine yol açtığının farkında bile değildir. Ucuz bir popülizmin cazibesiyle anlam'ı geleceğe havale edip a) insan aklının işleyişini, b) dil'in yapısını, c) daha da önemlisi murad-ı ilahi'yi hiçe sayan ve anlamı metin'de/metnin kendi bağlamında teşhis etmek yerine, onu insan hayatının seyyaliyetinde arayan bu söylemin takipçileri, ne yazık ki Kur'an'ın, muhataplarına söylediklerini 'zabt-edilemez' kılarak Kur'an'ın 'anlam verici' rolünü, adeta geçersiz bir hale getirmektedirler... (sf.4) ''. Puan olarak 9/10 veriyorum. Yirmi yıl önce yazılmış bir kitap. Hocanın görüşleri büyük ihtimalle değişmiştir. Ama yine de, felsefeseverlerin okumasını tavsiye ederim.
Hedef Türkiye ‘de 2000li yılların başında yazılan bu cümleler aradan geçen 20 yıla rağmen hala gerçekliğini
