Başlangıçta kitabın, kitaba ismini veren öyküden oluştuğunu, hatta roman olduğunu düşünmüştüm. Giriş kısmı son derece ilgi çekiciydi, sonraki kısımları da ve bitişi de. İlk hikaye de tam roman havasındaydı, hem uzundu. İlk hikayeden sonra sonra birbirinden bağımsız hikayeler karşımıza çıkıyor.
Yer yer eleştiri niteliği taşıyan kitap, insanı içine çekiyor. Yazarın farklı bir mizah anlayışı var, ki Rıfat Ilgaz'ın "Hababam Sınıfı" diye bir gerçeği var, oradan bile ölçebiliriz bu mizah gerçeğini. Bu kitabında da mizahını konuşturmuş.
Kısa kısa hikayeler olmasına rağmen içeriği oldukça doyurucuydu. Bir başlıyordu, sonu tokat niteliği taşıyordu. Sıradan bir şekilde başlıyor ve tokat gibi bitiyordu. Aslında çoğu şey sıradan bir şekilde başlar ama bitirişi son derecede önemlidir ve bu kitaptaki hikayelerin bitişi başarılıydı.
