Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Yaşamları farklı bağlarla birbirine bağlanmış birkaç yakın insan, yoğun duyguların korkusuz esiri olmuş kadınlar ve erkekler... Tam olarak adlandırılamayan duygular, anlamsız hisler, alışmış olmanın tesiriyle süregiden hayatlar, içedönük itiraflar, korkunç ihtiraslar... Herkese dair bir şeyler mutlaka bulunur bu kitapta, duyguların felsefesinin çemberlediği güzel bir roman.
Bu iskencenin yegane sonucu;yıkıcı ve neticesi olmayan bir mahkumiyet altına yeniden girmeye razı olma halidir."Adlandırılamayan"ın sonuç bölümünden geriye kalan budur:
Devam etmek gerekiyor. Devam edemiyorum.Devam edeceğim..
Haksızlık ya da saygısızlık etmek istemem ama gerçekten beyin yakan bir kitap olduğunu söylemeliyim, kesinlikle bir özeti yok, bir anlamı yok, bir mesajı asla yok. Neden okuyorum bunu diyorsunuz kendinize. Benim okumam ders ile alakalıydı o yüzden ilk iki kitabını okumadım belki ondan mütevellit bende bıraktığı bu izlenim. anlamsızlığın içinde bir anlam belki. Ya da tam tersi. Böyle etkileri var işte hiç bir şey gerçek değil ve tek bir doğru yok, bu söylediklerim doğru olmayabilir de.
Beckett'in dediği gibi "Aporia" yani çıkmaz, gerçekten işin içinden çıkamıyorsunuz. kim olduğu belirsiz ya da ne olduğu, ben bilinç altının Beckett'la konuşması olarak yorumladım ama sizin için anlatıcı farklı olabilir çünkü dediğim gibi tek bir doğru yok sadece sorular var ! iyi okumalar.
Samuel Beckett… Kendi yazım dünyasında, eşi olmayan bir yazar. Tüm kitaplarında farklı isimde karakterler var ancak sanki hepsi tek bir kişi gibi. Farklı isimlerle farklı öykülerle bezeli bir sürü kahramanı var ancak hepsi aynı us için gerçeğin peşinde… Sıradan bir okur için kesinlikle yarım bırakılacak bir eser ancak felsefik okumalar yapmayı seven, gerçek okuyucular için tadına doyulamayacak bir roman. İy ki tanıdım seni Beckett, Murphy ya da adlandırılamayan, her kimsen…
ADLANDIRILAMAYANIN ADI
İnsan türü, kendini deneyimlemenin sonuna gelmiştir, demişti bir filozof. İnsan olabilmenin sınırına yani. Mevcut dilinin, söyleminin, eyleminin ötesi neyi işaret eder, peki? Belki de ötesi ‘adlandırılamayan’ olandır. Beckett’ın işaret ettiği adlandırılamayan, bugünlerde büyük bir kederle, acıyla andığımız 2 Temmuz Madımak
Samuel Beckett-Adlandırılamayan
“Ne yazık ki gerçeklere bağlı kalmalıyız, her şeyin sallantıda olduğu bir sırada, gerçeklerden başka neye bağlanabilir, neye sıkı sıkıya tutunabiliriz, gerçekler çevremizde dolaşıp duruyorlar çünkü, kalbimizin erimindeler, kanatlı bir söz oldu bu, kanayan kalbimizin erimindeler.”
Ve çok çoook severek okuduğum, bitince üzüldüğüm bir üçleme oldu. Beckett okumak kolay değil tabiki. Ama bir o kadar da zevkli. Bazen sayfalarca nokta koymuyor, 100 sayfa falan paragraf başı yapmıyor. Alışılageldiği gibi konu anlatmıyor Beckett, başı sonu olan bir hikaye yok. Adlandırılamayan’da ise anlatıcının kafasının içini okuyoruz. Konuşuyor ve konuştukça sözcüklerin gücüne inanıyorsunuz siz de. Ben yine iyi ki okumuşum dediğim muhteşem bir seri okudum. Sizlere de kendinizi hazır hissettiğinizde okumanızı tavsiye ederim.
Keyifli akşamlar diliyorum