Ben yitirdim yolumu uzun bir baharda.
Yüreğim, alabildiğine yorgunsun.
Duyuyorum ağır ve sessiz vurduğunu...
Ben okudum, biliyor musun,
Ruhların ölümsüz olduğunu.
Anna Ahmatova'dan okuduğum üçüncü şiir kitabı ve en beğendiğim bu kitap oldu. Yazar'a dair yazmış olduğum genel incelememi ❝#221182470❞ buradan okuyabilirsiniz. Tekrara düşmemek için burada yeniden değinmeyeceğim.
Anna Ahmatova 20.yy Rus edebiyatının önemli kadın şairlerinden birisi, bu kitapta ise Anna Ahmatova, duygu yoğunluğu oldukça fazla isyan yüklü ama bir o kadar da bu isyanı naif ve kendi üslubuna has bir edebi özgünlükle kaleme dökmüş şiirlerini. Yazarın bir kitabı okunacaksa bu kitabı okunmalı diye düşünüyorum.
» ᴋɪ̇ᴛᴀᴘᴛᴀɴ ʙɪ̇ʀᴋᴀᴄ̧ ᴀʟɪɴᴛɪ «
Ne acı çekmek, ne öçtür benim muradım.
En son ak tipilerde bırak öleyim.
Herkes çeker bu yeryüzünde
Aşkın acısından neyse payı.
"Herkes gitti, ve kimse dönmedi"
𝕾𝖔𝖓
Bense onsuzum... ölüyorum.
Unutmadı bu dudaklarım hiç
"Senin acı tadını."
Altın paslanıyor, çelik çürüyüp dağılıyor
Mermer ufalanıyor. Herşey ölüme hazır
En sağlam olan dünyada: hüzün.
Anna Ahmatova 'nın kişisel hayatına ait kısa bir inceleme - #221182470 - daha önce yaptığım için tekrar deyinmeyeceğim. Oradan okuyabilirsiniz.
Bu kitaba dair ise söyleyebileceğim ismiyle müsemma olarakta "Hüzün" duygusunun ağır bastığı duygusal şiirler. Yazarın genel olarak tarzıda lirizm üzerine zaten. Ben yazarın bu dokunaklı ve bir yandan kasvet yüklü üslubunu seviyorum. Rus edebiyatının sonradan ün kazanmış -ve özellikle despotizmin hüküm sürdüğü bir dönemde kadınların sesi olmuş- önemli şairlerinden, şiirseverlere tavsiyemdir.
—
Herşey yolunda değil evde
Işıklar yanıyor ama ev yine karanlık
Bense gidiyorum: ardımda felaketler
Yolum ne düz, ne dolambaçlı
Gidiyorum hiçbir yere, hiçbir zaman
Kör hattaki tren gibi...
- 𝓐𝓷𝓷𝓪 𝓐𝓱𝓶𝓪𝓽𝓸𝓿𝓪
