Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
"Dalgın olduk mu gerçek benliğimizle davranıyoruz."
"İnsan geçmiş bir olayı kafasından kazıyıp attığını sanıyor. Değil. Tortuya benzer bir kalıntı var."
Bir kitabı okuruz, konusu, anlattığı şeyler, karakterler bize farklı gelir onların dünyası gireriz bunlar güzel duygulardır. Ama okuduğumuz kitabın anlattığı şeylerde, kitabın karakterinde, kendimizden bir şeyler bulduğumuz zaman o kitap
Sabahattin Ali’ye karşı hep bir önyargım oldu. Popüler kültürün var ettiği bir kişi olarak düşündüm. Kitapları hep çok satanlar da herkes onu okuyor. Belki de sırf bu yüzden ondan özellikle uzak durdum. Onu diğer Türk Edebiyatı yazarlarından farklı görmüyordum. Çok okunmasının tek nedeninin toplumun onu ön plana çıkarması olduğunu düşünmüştüm.
İlk
"Ertesi gün hiç kimse ölmedi." diyerek başlıyor Saramago kitabına. Saramago okuyanlar bilir; kitaplarında genelde nokta kullanmaz ve hep düz yazı biçiminde devam eder. Eh bu da biraz kafa karışıklığı demek ) Bu kitapta da öyle bir üslubu var yazarın. Ülkenin birinde bir yılbaşı gecesi hiç kimse ölmemeye başlar. 'Ölüm' adete o ülkedeki görevinden istifa eder. Ülke bir iç sorunla karşı karşıya kalır.Hastaneler ve huzur evleri 'ölemeyen' insanlarla doludur ve buna bir çare yoktur. Günler geçtikçe iç sorunlar büyür ölemeyen insanlar da artar. Fakat bir gün "ölüm" o gece görevine başlayacağını bildiren bir mektup yazar ülkedekilere. Herkes merakla o gece ne olacağını bekler. Olaylar burdan itibaren garip bir hal alır ve meraktan bir bakmışsınız kitap bitiverir :)
.
Noktalama olmadığı için ikili diyaloglar kafa karıştırıcı olabiliyor bazı yerlerde. Ama Saramago okuyanlar alışıktır bu üsluba :) Ölüm ve Ölümsüzlük üzerine güzel bir kitaptı. Kitabın sonu en iyisiydi bence.. Okuyunuz, kitapla kalın.
Okuyanların çok beğendiği bu kitabı bende sevdim Daha İlk bölüm, ilk sahnede gördüklerinizin merakıyla sizi kafadan götürüyor kitap Sonra ilmek ilmek o son perde için hazırlıyor ve sonunda da ister istemez bi afallıyorsunuz
.
Yazarın kalemini de sevdim. Sizi yormayan akıcı bir kalemi var. Çok kolay okunuyor ve merakla devam ediyorsunuz.
.
Konuya gelecek olursak ; Kitabımız Kamila’nın bekarlığa veda gecesinden korkunç bir sahneyle başlıyor. Buna sebep olan ne, belli değil. Sonra geçmişe dönüyor ve olayların buraya nasıl geldiği yavaş yavaş anlatılıyor.
.
Her şey; Kamila, 2 en yakın dostu İlkay ve Öykü ile birlikte Yunanistan tatiline gitmesiyle başlıyor. O tatil dönüşü Kamila, isimsiz notlar ve hediyeler almaya başlar. Takip ediliyor ve en ummadık zamanlarda garip notlar alıyordur. Kamila, gittikçe daha çok huzursuzlanmaya ve bunu yapanı en yakınlarında aramaya başlamaktadır. Bütün yakınlarını bi şekilde bunu yapan olarak düşünsede bir türlü sonuca ulaşamaz. Ta ki yılbaşı gecesi maskeli bir baloda kontrolü dışında bir olay gerçekleşene kadar. İşte oradan sonra takipçisi, oyununun son perdesini oynamak zorunda kalır ve bakalım tüm bunların sebebi nedir? ve gerçekleştiren kimdir? Okuyup öğreniyoruz
Tuhaf bir yılbaşı öyküsü
Ebenezer cimri, huysuz ve bencil bir adamdı. Kimseyle arkadaşlık etmez, eğlencelere katılmaz, işinden başka bir şey düşünmezdim. Çok parası olduğu halde kimseye yardım etmezdi. Dünya üzerinde iyi kalpli yiğeninden başka seveni yoktu ama Ebenezer bunu dert etmez di. Hiç kimseye ihtiyacı olmadığını düşünürdü. Ancak yılbaşı gecesi kapısını çalan bir ziyaretçi her şeyi değiştirdi. Aslında ziyaretçi kapıyı çalmamış içinden geçmişti. Bu garip ziyaretçinin eski arkadaşına anlatacak çok önemli şeyleri vardı
Tuhaf Bir Yılbaşı Öyküsü-Kısaltılmış MetinCharles Dickens · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20187,4bin okunma
Hayırlı Sahurlar!
Ara Güler. Rahmetli, sanırım tarihimizin en büyük fotoğrafçısı olma özelliğine sahip. Hikayeciliği de varmış bu ayaklı kütüphanenin. Tam 90 yıl yaşanmış hayata sığdırdığı siyah beyaz yüzlerce binlerce kare bizim hayatımızı renklendirdi. Tabi onun sözleriyle ilerlersek 1996 yılında yazdığı giriş kısmında son öyküsünü tam 37 yıl
