Kitabın sonuç kısmını yazıp özetlemek istiyorum :)
SONUÇ
Çocuklar travma, kayıp, hüsran ve korkularından kaynaklanan duygularını açığa çıkarmakta özgür olduklarında bedenleri ve zihinleri stres ve travmanın etkilerinden kurtulur. Bu kitabım esas mesajı, duygusal ve davranışsal sorunların ve stresle bağlantılı hastalıkların, doğrudan strese değil, stresin ardından bedenin fizyolojik ve psikolojik dengesini yerine getirmeyi sağlayan mekanizmalarının bastırılmasına bağlı olduğudur.
Sevgi ve ilgiyle dolu en iyi bakımın olduğu ortamlarda bile çocukların hayatı tamamen stressizdir değildir. Ayrıca beklenmedik travmatik olaylar her an, her yerde yaşanabili. Tüm zorluklara ve canlarını yakan deyimlere karşın, çocuklar doğal bir iyileşme süreci olan ağlama ve öfke nöbetleriyle kendilerini iyileştirebilirler. Bu olayların duygusal olarak sağlıklı, meraklı, öğrenmeye ve işbirliğine açık ve şiddetten uzak olmalarını sağlar. Bu süreçlere yeniden güvenmeyi hatırlayabildiğinde her yaştan insan iyileşebişit. Başlamak içim hiçbir zaman geç değildir.
****
Tek katılmadığım nokta koliklikti sanırım
İsmet Özel'in çok sevdiğim sözünden bir cümle sadece. Ama haklılık payı o kadar yüksek ki. 
Mâverâ'nın alıntılarından okuma listeme aldığım ve bana katkısı olan bir kitap.
Her okuduğumuz kitaptan izler taşırız. Varsın o kitapta geçen isimleri unutalım, olayları
