Ressam İbrahim Çallı’nın hayatını konu alan bu kitaba, eski dolabımda,kalem ararken rastladım.Kitap hakkında bir elin parmağını geçmeyecek kadar yapılmış incelemeyi okuyup,bir inceleme de ben eklemeye karar verdim.
Nitekim kitabı okudum.İçerisinde ki nutukları süzgeçleyip payıma düşeni aldım.Ve İzzet Günay’ın Türkan Şoray’a söylediği o meşhur sözü zikrettim.
-Çok eskiden rastlaşacaktık…
Bir çok satırın altını çizdiğim bu kitabı okurken, kâh gururlandım,kâh güldüm,düşündüm.Ve ve en önemlisi sanatın lügatımdaki karşılığını yeniledim.Osmanlı’nın son dönemlerinde ayak gezdirip,ötesini berisini tahlil etme imkânı buldum.
Kitap, ünlü ressam İbrahim Çallı’nın dilinden anlatılıyormuş gibi yazılmış. Yazarın akıcı anlatımıyla hiç sıkılmadan merakla okudum.Hatta sinemaya uyarlanabilecek bir konusu olduğunu düşünüyorum. Gücüm yetse izlemeye değer bir film çekmiş olurdum.Eli cebinde fukara hayallerimi, beynimde bir müddet gezindirdim ve sonra..,buradayım, hakettiği değeri alamadığını düşündüğüm bu kitabı birileriyle tanıştırırım umuduyla yazıyorum.Kesinlikle okuyun :)
