“Kendi içinde ve kendi etrafında bir yer edinmelisin. Sana uyan bir yer. Az da olsa sana benzeyen. ‘’
Diyor kitabında 
Margaret Mazzantini
Sabah Denizi tesadüfen karşıma çıkan bir eser. Konusu İtalya sömürgesi olan Libya da yaşanan savaş ve ülkesini terk etmek zorunda kalan insanları anlatmakta. Dili akıcı fakat ben olay örgüsünün çok koptuğunu fark ettim kitap içerisinde.
Bence bir kitap hakkında en iyi yoruma sahip olmanın yolu okumak ve kendi düşüncelerimizle karara varmaktır. O yüzden okumak isteyenlere keyifli okumalar diliyorum.
İvon Cerrahoğlu’ na değerli çevirisi için teşekkürler.
Arka Kapaktan Alıntı:
İnsanın doğduğu yerde bir şeyler vardır. Herkes bilmez bunu. Ancak oradan zorla koparılan bilir.
Libya’da, Sahra’nın son vahalarından birinde yaşayan Bedevi kadını Cemile ile oğlu Ferid, onlardan daha hızlı yol alan bir savaştan kaçıyorlar.
Trablus’ta doğan, 11 yaşına kadar Arap gibi yaşayan Angelina, Kaddafi tarafından zorla gönderildiği anayurdu İtalya’da, oğlu Vito’ya her ülkede fırtınalar kopabileceğini öğretmeye çalışıyor.
Aynı denizin iki kıyısında iki ana-oğul, iki ayrı dünya. Onları hem ayıran hem birleştiren Akdeniz, bir uçan halı ya da her şeyin üstünü örten bir kristal tabaka gibi. Ama karaya çıkıldığında, ister gidiş olsun ister dönüş, her geçişin izi kalıyor, ıslak kile yazılan yazılar gibi…
Margaret Mazzanti’ den, vaatle ve feragatlerle dolu, masal gibi güçl ve pırıltılı bir roman…
İtalyanca aslından çeviren: İvon Cerrahoğlu
