O Başlattı.
Selamlarrrr. Bugün size getirdiğim kitabı çok sevdim. Önce konusunu anlatayım. 4 arkadaş bir gün evlerine gelen mektupla bir araya gelir. Mektup eski çocukluk “arkadaşları” Poppy’den gelmişti. Onları bekarlığa veda partisine davet ediyor. Sorun şu ki, Bu 4 arkadaş eskiden Popyle çok da iyi arkadaş değillerdi. Hatta hiç arkadaş değillerdi. Fakat yine de kimsenin olmayacağı özel adada olacak olan veda partisini de kaçırmak istemiyorlardı.
Kitabın içinde okuduğumuz o geçmiş kısımları çok içime oturdu arkadaşlar. Ayrıca öyle sinir oldum ki, kitabın içine girip o kadınları dövmek istedim… kitap başlarda böyle biraz sinir olmalı, biraz karakterin veya geçmişin siniriyle biraz da olacakların gizemi ve gerilimiyle okudum. Baştan sona germiyor fakat sonlara doğru artık her şey çığrından çıkınca gerdi ister istemez. Ayrıca sonunda güzel ters köşe var. Çok fazla bu tür okumayan, bu türe aşina olmayanlar şok olabilir. Ben tahmin ettim fakat yine de bu okuma hevesimi kırmadı çünkü olaylar oldukça heyecanlıydı. Kitabın dili de sade, akıcıydı. Yazar öyle karakterler yazmıştı ki, kitabın başından sonuna, hatta suçlarını bilmelerine rağmen asla kendilerini haksız görmüyordu. Her karakterin kişiliğini güzel işlemişti. Ayrıca her bölüm bir karakterin ağzından okuyorduk bu da her sayfa da suclunun kim olduğunu, ya da olacakları merak ettiriyordu. O yüzden sevdiğim bir kitap oldu
Işığın İki Yüzü
Merhabalar... Kalemi ve empatisi güçlü olan yazarlardan 
Jodi Picoult'ın, 
