Zihnini ve iradeni bunlar hazırlar, çünkü dünyada bir büyük gerçek
vardır: Kim olursan ol, ne yaparsan yap, bütün yüreğinle gerçekten bir şey istediğin zaman,
Evrenin Ruhu'nda bu istek oluşur. Bu senin yeryüzündeki özel görevindir."
"İnsan yalnızca yolculuk yapmak istese? Ya da bir kumaş tüccarının kızıyla evlenmek istese?
Ya da hazine aramak istese. Dünyanın Ruhu insanların mutluluğuyla beslenir. Ya da
mutsuzluklarıyla, arzuyla, kıskançlıkla. Kendi Kişisel Menkıbesini gerçekleştirmek insanların
biricik gerçek yükümlülüğüdür. Her şey bir ve tek şeydir. Ve bir şey istediğin zaman, bütün
Evren arzunun gerçekleşmesi için işbirliği yapar."
Yolculuk
İnsan belleğinin ihanete varan unutuşu
Ey yanlışı emziren kör meme
Hayatın kaçınılmaz kusuru...
Kapındayız işte koskoca bir geçmişle
Ölüler diriler düşenler dövüşenler...
Nicedir boşluğunda kimsesiz rüzgârların
Acı çığlıklar attığı cansız alanlar
Doğrular, yanlışlar...
Bir gizli dil gibi öfkenin için için
Derininde büyüdüğü dilsiz suskunluklar...
Kalanlar, kaybedilenler
Ne varsa, kapındayız işte
Tutuşturmak üzere yeniden
Zamanın küllenen yüreğini...
Sun bize inancın duru pınarlarından
Süzülen o eski tadını düşlerin;
Ömrümüzün acemi dallarında
O bir heyecanla telaş telaş açılan
Don vurmuş tomurcuğunu geleceğin...
Sayfa 137Kitabı okudu
Bazen insan kitap alıntı değil de sadece dilinden kalbinden dökülen bir söz de paylaşmak istiyor. Belki Cahit Zarifoğlu hislerime tercüman olarak şöyle diyebilirdi; ‘İçim, ey içim!
Bu yolculuk nereye?
Yine, bir şehrin ölümünü başlatır gibisin!’ Çok iyi de demiştir hatta. Fakat ben ne yazarım ne de sanatçı demek o ki; “Ey içim! gözyaşıyla besleme yüreğini bırak dağınık kalsın kara bulutlar yağmasın yağmur sen böyle karanlık,hüzünlü de güzelsin.”
