Aşktı Adınsenin
Seni mavi ufuklara yazmıştım
Her gün batımının kızıllığında .
Aşktı adın ,sevgiydi .
Umuttun yarınlara dizilmiş sıra sıra.
Tutkuydun peşin sıra sürüklendiğim.
Koskoca bir dünyaya inat
Küçücük bir yüreğe sığdırmıştım seni.
Sevmiştim seni koşulsuz ve beklentisiz
Yaşama dair her şeyi hiçe sayarcasına.
Fark edemedim sevgilim
Sana
Dönüşüm
I
Gitgide korkunç amcalara benziyorsun
hani hep kendi ellerine bakıp duran
Kan, çamur ve döl bulaşmış ellerine
II
Mevsimler, beklenen aylar, düşen cemreler yerlerini soğuklara, sıcaklara ve en kötüsü de toprak kokusu olmayan bir yağmura bırakmıştı. Yani kimse artık "pencereyi aç da toprak kokusu gelsin" demiyordu.
Sayfa 139 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
