Ne canı ne de şuuru olan taş, yıllarca bahçenin bir köşesinde toprağa yarı gömülü vaziyette, öylece durur.
Üzerine konan kargalardan, ara sıra yağan kar ve yağmurdan, yüzeyini yalayıp aşındıran rüzgardan başka görünürde geleni gideni yoktur. O kimseye gidemez, imkanı olanlar onu ziyarete gelir. Yalnızlığı, yetimsi bir yalnızlıktır. Kimseyle el