Beklemeden Yaşa
Her zaman bir kitabın sonuna yaklaşır gibi yaşa.
Lunaparkta kaybolmuş gibi yaşa.
Oyuncak dükkanında kaybolmuş çocuğun iştahıyla yaşa.
Kaybolmuşluğu unut, etrafına bak!
Yüzmek gibi yaşa, boğulmak gibi değil.
… Uçmak gibi yaşa, düşmek gibi değil.
Kuş sesleriyle bir ağacın gölgesinde uzanır gibi yaşa.
Kaşık kaşık çikolata yiyip, ellerini beyaz tişörtüne silen çocuk gibi yaşa.
Saatlere bakmadan yaşa.
Beklemeden yaşa.
Yorulmadan yaşa.
Bir tırtılın kelebek olma hayali vardır,
Senin de bir hayalin olsun.
Öyle yaşa işte!
Boynu bükük soru işaretlerini boşver.
Dik ünlemlerin var.
Noktaları at çöpe, kucak dolusu virgül getirdim sana.
Allah’ın sana uzattığı beyaz kağıdı geri çevirme.
Yani diyorum ki;
Yaşa da,
Nasıl yaşarsan yaşa!
(Mornie Menel)
Doğru, horlanır seçim. Tek yanlılığını üstlenirsen paçayı kurtarabilirsin. O değil savrulup dökülen, benim. Gem tutmaz, çocuk gönlüm! Ne ayak bağı, ne yüce ilgiler; seni, sana görelik paklar. Bil haddini sıvış. Kurşun kalemiyle yamuk çizilebilir ancak seninle, iz bırakmadan silinebilen.
Sayfa 63Kitabı okudu
İZMİRLİ Süvari Teğmeni Yıldırım Kemal, hastalandığı için Konya hastanesine yatırılmıştı.Neşeli ,sevimli herkesin çok sevdiği bir delikanlıydı.Sıkıldığı için üç gün önce hastaneden kaçmış,savaşın başladığını,kolordunun cephe gerisine geçtiğini öğrenince,bir at ele geçirip Ballıkaya'dan Ahır Dağı'na dalıp, keçi yolunu bir başına aşmıştı.
Kolordu karargâhını ve Fahrettin Paşa'yı Küçükköy istasyonuna yakın bir yerde buldu.Selam verdi: ''iyileşip geldim.Emrinizdeyim Paşam.''
Son zamanlarda İstanbul'dan Anadolu'ya kaçan askeri lise öğrencileri, kısa bir süvari eğtiminden sonra teğmen olarak kolorduya verilmişlerdi.Yıldırım Kemal de bu çocuk yaştaki teğmenlerden biriydi.Hemen döğüşe katılma isteğiyle yanıyordu.Paşa teğmeni öptü,eski alayına verdi.Alayı bu sırada Küçükköy istasyonunu ele geçirmek için demiryolu muhafızları ile çarpışıyordu.
İki saat sonra bu genç İzmirlinin şehit olduğu haberi geldi.
Öteki şehit yoldaşlarıyla birlikte istasyonun yanındaki bahçeye gömüldü.Bu küçük istasyona Yıldırım Kemal adı verlldi.
Sayfa 627 - Şu Çılgın TÜRKLER
''Her yıl,bahar Ağrıdağının üstüne yürürken,dağın yamacındaki Küp gölünün kıyısına o yörenin tekmil çobanları gelirler,kepeneklerini gölün bakır rengi toprağının,kırmızı çakmak taşı kayalıklarının üstüne serip halka olup otururlar. Çobanların her yıl sayısı değişir. Tanyeri ışırken bellerindeki kavallarını çıkarıp Ağrıdağının öfkesini hep birden
Sayfa 97Kitabı okudu
Jack Kerouac Kendini Anlatıyor
Ben hayatım boyunca pranga mahkûmiyetlerinden kaçan köksüz bir ağaç oldum. Ne durmayı ne de aynı yolu ileri geri kat etmeyi severim. Bana sorarsanız, gerçek yaşam hiç durmadan dosdoğru denize doğru gitmektir. Öyküler söylemek, öyküler dinlemek, öyküler yaşamak…
Benim öyküm de onlardan biri. Her zaman gizlice
Her zaman bir kitabın sonuna yaklaşır gibi yaşa,
Lunaparkta kaybolmuş gibi yaşa,
Oyuncak dükkanındaki çocuğun iştahıyla yaşa..
Kaybolmuşluğu unut, etrafına bak!
Yüzmek gibi yaşa, boğulmak gibi değil,
Uçmak gibi yaşa, düşmek gibi değil,
Bir çiçek gibi baharı umut ederek yaşa,
Kuş sesleriyle bir ağacın gölgesinde uzanır gibi yaşa...
Kaşık kaşık çikolata yiyip, ellerini beyaz tişörtüne silen çocuk gibi yaşa...
Saatlere bakmadan yaşa,
Beklemeden yaşa,
Yorulmadan yaşa.
Bir tırtılın kelebek olma hayali vardır,
Senin de bir hayalin olsun..
Öyle yaşa işte!
Boynu bükük soru işaretlerini boş ver. Dik ünlemlerin var!
Noktaları at çöpe, kucak dolusu virgül getirdim sana.
Tanrı'nın sana uzattığı beyaz kağıdı geri çevirme...
Yani diyorum ki;
Sevgili kardeşim,arkadaşım,dostum...
Yaşa da,
Nasıl yaşarsan yaşa...
Nasıl istersen öyle yaşa...