Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Yazarın “Aylak Adam” kitabından sonra okuduğum ikinci kitabı oldu. Yabancılaşma,yalnızlık,suçluluk ve ölüm adına yazılmış psikolojik bir roman. Hakkında, kendisinden bile daha çok sayfalı incelemeler yazılmış bir kitap hakkında ben şimdi ne söyleyebilirim ki? 128 sayfaya öyle bir karakter yerleştirilmiş ki birçok edebiyat çevresinde araştırma ve inceleme konusu olmuş. Kitabın ana karakteri Zebercet. Babasının ölümünden sonra Anayurt Oteli’ni işletmeye başlayan ve tüm dünyası sadece otel olan yalnız Zebercet. Otelden hemen hemen hiç çıkmadan yıllarca yaşamını devam ettirmiş Zebercet için bir gece otele gelen bir kadın misafir dönüm noktası olur. Arzu noktası haline getirdiği kadının ayrılışından itibaren büyük bir arzu, ihtiras ve heyecanla otele geri gelmesini bekleyen Zebercet, beklediği her günde de kendi bilinçaltı ile yüzleşmeye başlar. O ana kadar saklanan tüm duygular artık ortaya çıkarken Zebercet acaba bunlarla başa çıkabilecek midir?
Sadece kitabı alıp okuyayım derseniz sıkılıp bir kenara bırakmak isteyeceğiniz bir kitap. Karanlık ve ağır bir havası var çünkü. Okuyacak olanlara keyifli okumalar dilerim.
İnceleme yazıp yazmama konusunda kararsız kaldığım bir eser. Kitap benim için öyle arada ki... Anayurt Oteli'nde bulduğum ve bana tat veren sancılı krizi burada da buldum ama bu sefer tat almak yerine karakteri eleştirmeye başladım. Empati sürecinden uzaklaştıkça kitap benim için olumsuz bir noktaya gitmeye başladı. Buna rağmen kitabın sonunu, giriş ve gelişmeden daha iyi buldum.
Bence Aylak Adam kolay sindirilebilen bir eser değil. Bazen olay akışı belirsizleşiyor, bazen okura yeteri kadar empati unsuru verilmediği için okur kitabın dünyasından çıkıyor. Benim kitaba dair yaşadığım en büyük sorun buydu. Karakterin bir şeyleri eleştirdiğini, kendi varoluşunu başkalarının alışkanlıkarını eleştirerek ve onlardan uzaklaşarak yücelttiğini anlıyorum. Bunun nedenini de açıkça görüyorum ama yine de bir şeyler havada kalıyor. Tüm kötü özelliklerine rağmen (Anayurt Oteli) Zebercet ile kurduğum bağı Bay C. ile kuramadım. Yazarın yalnızlık temasını işlemesini seviyorum, bu yönünü bir kez daha görmek hoşuma gitti. Tek başına bu durum benim için okunmaya değer midir? Evet ama beklediğimi bulamadığım bir kitap oldu. Son olarak, kitap belki bundan elli sene önce çok daha değerlidir ama şimdi "Issız Adam" temasının sıklıkla işlendiği popüler kültürün içinde tema olarak sıradan kaldığını düşünüyorum.
Aylak yanımla okudum..
Ne zamandır okumaya niyetlenip bi türlü okuyamadığım bi kitaptı Sonunda okudum ve iyi ki de okudum.Betimlemeri acayip kuvvetli bi eser. Olayların hangi ağızdan anlatıldığı ani geçişleriyle biraz zorlayabilir okuyanları. Ancak ben seve seve , merakla ve aylaklığın altına saklanan o derinliğin peşinden gittiğimden akıcılıkla okudum. Yazarın okuduğum ilk eseriydi ve bende enfes bi tat bıraktı. Okuyucularına şimdiden keyifli okumalar :)
Yusuf Atılgan'ın okuduğum bu ikinci kitabı.
Burada da Bay C. gibi değişik bir karakter görüyoruz. Zebercet, babası gibi eskiden konak olan Anayurt otelinin işletmesiyle ilgileniyor. Bu konak çok köklü, Keçecizade Malik efendiden kalan -ki o da zamanında yangın sırasında yeniçerilik yaptığı için bu bölge ona verilmiş- 100 küsur yaşında içinde
"Yaşamanın güç olduğu bir dünyadan uzağa, çocuklukta tadılmış bir huzura kaçmak gerekti; hiç olmazsa bir güncük ..."
Hayatın özeti de tam da bu değil midir? Yaşadığımız süre boyunca ya çocukluktaki huzurumuzu ararız ya da çocuklukta yaşayamadığımız huzuru... Sürekli söylediğim bir şey var; insan geçmişinin toplamıdır diye, ya da geçmeyenin!
Ya deli gibi geçmişteki günleri ararız, ve yahut unutulmayan geçmişin şifasını!
Bay C de arayıp durmadımı satırlar, sayfalar boyunca O'nu... En son bulduğu (ya da sandığı) anda da gene hayata(!) yakışır bir şekilde kaybetmedi mi? Sonra;
"Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı."
Konusunu ve betimlemelerini çok beğendim. Kitap babadan zengin Aylak bir Adam'ın dört mevsimini anlatıyor. Çocukluk tramvayları olan bu adamın sonlara doğru yavaş yavaş bunlarla yüzleşmesi gayet güzel işlenmiş. Bu tramvaylara tepki olarak kadın düşkünlüğü değil de başka bir şey de olabilir miydi? Diye düşündüm ama kitap betimlemeleriyle bile tam manada etkileyici...
Aylak Adam; kış, ilkbahar, yaz ve güz olmak üzere dört bölümden oluşmaktadır. Kış olan başlangıç bölümü neyin ne olduğunu anlamadığım bir bölümdü. Bu bölümde bilinç akışı tekniğini net bir şekilde görüyoruz. Kitapta ilerledikçe ilkbahar bölümünden itibaren keyifli bir hal alıyor. Kitabın ana karakterinin bir ismi yok ama yazar C. ile bahsetmiş. Karakter küçükken annesini kaybetmiş ve Zehra teyzesi tarafından büyütülmüş. Babası oldukça zengin fakat kumarbaz ve kendisi de babasını hiç sevmez. Bir gün küçükken babasının Zehra teyzesine yakınlaşmak istediğini gizlice görür. Babasına olan öfkesinden dolayı o kadar servete karşı öcünü aylak adam olarak almak ister. Kendisine biçtiği meslek buydu: aylak olmak. Karakter vurdumduymaz olduğu kadar aynı zamanda da aşkı, sevgiyi ve hayatın anlamını aramak isteyen biri.
"Bugün anne öldü. Belki de dün, bilmiyorum." Kitabı başlatan cümledir. Bu cümle üzerinden karakterin umursamazlık seviyesini anlayabilirsiniz. Albert Camus'den ilk okuduğum eserdir. 20. yüzyılın klasik bir eseridir. Çok basit anlatımla yazılmış varoluşçuğu temel alan bir kitaptır ve okunması da bir o kadar akıcıdır. Kitaptaki karakter bahsettiğim gibi oldukça umursamaz, soğukkanlı biridir. Sosyal çevresinde de ikili ilişkilerinde de karmaşık bir karakter örüntüsü vardır.
Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam kitabındaki karakter ile çok benzemektedir.
·
Puan vermedi
Atılgan’ ın ilk romanı Aylak Adam, çocukluğunda yaşadığı travmatik yaşantıların sonucunda yetişkin zamanlarında özekliğini savunmak adına babayı reddetmeyi göze alan C.’ nin kendisini bunalıma iten bir ayrılık döneminde yaşadıkları izleğinde gelişir. Giderek toplumdan kendini soyutlayan C.’ nin sevgi arayışları içinde karşısına çıkan Güler, içsel dünyası ile kültürel çevresi arasında yaşadığı çatışmaların sonunda acı çeken bir kahraman olarak karşımıza çıkar. Güler portresi, otoriter baba, ailede sözü geçmeyen bir anne ve baskıcı kız kardeşten oluşan çevresini yok saymamakta ancak diğer yandan da özerkliğini elde etme çabalarından vazgeçmemektedir. Oysa Atılgan’ ın Aylak Adam’ dan ondört yıl sonra yazdığı Anayurt Oteli’ nde çok farklı bir kadın portresi ile karşılaşırız; Ortalıkçı Kadın. Adı Zeynep olsa da silik kişiliğine yakışır şekilde anlatıcının ‘ortalıkçı kadın’ olarak etiketlediği bu karakter, içinde bulunduğu çevrenin bireyselleşmesini engelleyen boyutlarını kabullenemeyen Güler’ in tersine, tam bir teslimiyet içindedir.
Kitabı uzun süredir bekletiyordum. Açıkçası Yusuf Atilgan'ın Anayurt Oteli ya da Orhan Pamuk'un Kar kitabı gibi sürekli aynı bunalımın etrafında dolaşacak diye cekiniyordum. Beklediğim gibi olmadı. Zap suyu gibi güldür güldür, serin serin aktı kitap.
Kitabın 1. Bölümü ile ikinci bölüm arasında ciddi bir uslub ve kurgu farkı olduğunu
Oglum.
abi ben anlamadim ? Valla cok karisik uazmis bu adam tmm hos guzel de aile olaylarini hic anlamadim bu adamin cok fazla karakter vardi ztn yani cozemedik pek ama guzeldi yani galiba cok da begebenedim ben
Herkesin kendi çabalarıyla var olma mücadelesi gösterdiği hayatta herkesin bu kadar şanslı olamadığını, kimilerinin nihai amacına ulaşamadığını gözler önüne seren aslında belki de birkaç defa okuyunca anlayabileceğimiz bir kitap Anayurt Oteli. Bu var olma mücadelesi Zebercet karakteriyle aktarılıyor okuyucuya.
Ömrü boyunca birileri tarafından fark edilmeyi, değer görmeyi, belki de nefret edilecek kadar da olsa insanlar tarafından hiç değilse bir şey ifade etmeyi beklemiş, bekledikçe daha çok kabuğuna çekilmiş, tüm hayatını bir otelde çalışarak geçirmiş, otel hem evi hem işi olmuş. Aslında otel ona hem ev hem iş olmuş ama aynı zamanda kendi sonunu hazırladığı, yıllarca sığınak olarak gördüğü fakat esasında insan olmaya dair tüm duygularının zincire vurulduğu bir hapishaneden öteye gitmemiş onun için .
Hapishanenin her parmaklığı, zincirin her halkası geçmişinden kalma yok sayılmışlıkları , adam yerine konulmamazlıkları ve değersiz hissettiği birçok andan ibaretti. Zincirlerini kırmak için en ufak bir umut ışığı gördüğünde ise tüm bu birikmişlikler onu daha da buhrana sürükler hale geldi ve o her yaşadığını anlamaya çalıştığımız Zebercet karakterini maalesef karanlık tarafa sürükledi.
Bu yazarı hocamız derste modernist romanlar konusundayken işlemişti bende kitaplarından birini okuyayım dedim keşke okumasaydım. Hayatımda okuduğum en berbat kitaptı.
OİDİPUS KOMPLEKSİ
Psikanalitik teori kavramı
"Çocuğun karşı cinsten ebeveyne karşı bilinçsiz cinsel arzusu ve aynı cinsiyetten ebeveyne karşı nefreti."
"Oidipus kompleksi ya da Oidipus karmaşası, Sigmund Freud'un kurucusu olduğu psikanalitik teoriye göre karşı cinsteki ebeveyni sahiplenme ve kendi cinsinden ebeveyni saf dışı
192 syf.
6/10 puan verdi
Romanın sonunda "Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı." diyen Bay C. romanda kullanılan alışılmadık anlatım şeklinin anlaşılamayacağını adeta öngörmüş gibi.
Kitabı okumaya başlarken kullanılan kısa cümleler beni hem yordu, hem sıktı hem de kafamı karıştırdı; kim kimle konuşuyor, ne konuşuyor anlayamadım. Bu yüzden yarım bıraktığım bir kitaptı. Ama tekrar okumaya karar verdim ve bugün bitirdim. Zaman zaman kafamdaki canlandırmaların aniden yok olmasına rağmen roman, sonlara doğru insanı etkisi altına almaya başlıyor.
Son olarak şunu diyebilirim:
Kitaptan çıkmış insan. Okudukları ona bir şeyler yapmış. Sadece çıkarını düşünen kişi değil. İnsanlarla barışık. Onun büyük işler yapacağı umulur. Ama....