19. yüzyıl Osmanlı felaketlerinin öğrettiği pratik bir gerçek vardır. Türk milleti, gazâ ve haçlı döneminin Osmanlı mirasından kurtulmalıdır. Osmanlı'yı Türkle aynı tutan Batı, Türklere hayat hakkı tanımaz. Tarihin içinden gelen bir taassupla Türk milletini yok etmek ister. Onun için Avrupa karşısında yeni Türk devletinin Osmanlı ile onun temel inanç politikasıyla ilişkisi kalmadığını göstermek gerektir. Bizans'ı canlandırmak isteyen Yunanlı, Avrupa'yı arkasına alarak daima bu haçlı anlayışından yararlanmak istemiştir. Atatürk, tarihten gelen bir bilinçle, yeni Türk devletinin geleceği için tam bir Avrupalı devlet ve millet olmayı bir ölüm kalım gereği gibi ortaya koymuştur. Bunun için 'inkılâplar yapacaktır. Buna karşı olanları milli iradeyle, Büyük Millet Meclisi'nin kararlarıyla bertaraf edecektir. Açıkça bellidir ki, bütün sorun, Büyük Millet Meclisi'nde inkılapları onaylayacak çoğunluğu sağlamaktır. O, bütün politik manevralarında milli iradeyi öne koymakla büyük bir siyaset stratejisti olduğunu da ispatlamıştır.
Sayfa 71 - Kronik KitapKitabı okudu
Millet tanımı ve kendine "Türk" diyememe kısmı...
Nitekim olaylar çabuk gelişti. Bizi yenen Balkan devletlerinin aralarına birtakım anlaşmazlıklar girince, istila ordularının Istanbul kapılarından çekilişi, Edirne'nin geri alınışı Türkler üzerinde büyük etkiler yarattı.
Demek, belki de her şey henüz kaybolmamıştı. Havada yeni bir şeyler esiyordu. Gerçi geniş bir vatan parçası kaybolmuştu.
Sayfa 47 - Remzi Kitabevi / ErgenekonKitabı okudu
Değerli tarihçi 
Hüseyin Nihal Atsız , Osmanoğulları hakkındaki bir tarizi uzun uzun tahlil ve tenkid ettikten sonra, bu aileden bilhassa padişahlık yapmış olanlar hakkında şu umûmî hüküm ve neticeye varmaktadır:
....Şimdi bir öğretmen teşbihi yapmak îcâb ederse, bu kırk kişilik sınıftan otuz üç tanesi sınıf geçmiş, dört tanesi bütünlemeye kalmış, sınıfta
Istanbul'da ise sadece özel kişilere değil devlete de kısa vadeli borç verebilen Rumlar ve Yahudiler kentin en büyük sarrafları arasındaydılar. Iltizam müzayedelerinde de en büyük oyuncular bu sarraflar olurdu. Aralarında Paleologos, Kantakuzenos, Halkokondiles ve tanınmış diğer Bizans ailelerinin üyeleri yer almaktaydı. İspanya'yı terk etmek zorunda kalan bir Yahudi aileden olan Don Jozef Nassi ise 1552 yılında İstanbul'a gelmişti. Daha sonraki başdöndürücü yükselişini Kanuni'nin oğlu Şehzade Selim'e finans alanında sağladığı hizmetlere borçluydu. Don Jozef Nassi İstanbul'dan Lehistan ve Fransa krallarına büyük miktarlarda borç verebiliyordu. Pek çok Osmanlı bürokratı da bu işlemleri cazip bir yatırım alanı gibi görerek paralarını kendisine teslim etmekteydi.
Sayfa 76 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
