Her mayıs Balzac'la yeniden doğarım. Dante için Vergilius ne idi bilmiyorum. Yarı yolda bırakan bir kılavuz. Batgilius Başladım yazı hayatına, Zweig* ömür boyu yaşadı Balzac'ı ve serini tamamlayamadan öldü. Yıllardır yazmak istediğim bir Balzac var: Belki de hiçbir zaman gerçekleşemeyecek bir rüya. Kitap üç bölümü kucaklayacak:
1) Balzac'ı yaratan dünya, 2) Balzac'ın yarattığı dünya, 3) Dünyadaki Balzac.
''Birbirinden hiç ayrılmadan kimseler arasında, kin ve sevgi duyguları her zaman artarak büyür; insan, her an birini sevmek ya da birbirine daha beter diş bilemek için nedenler, bahaneler bulur.''
“Beden bakımından çocuk, düşünce bakımından yaşlıydım, o kadar okumuş, o kadar düşünmüştüm ki, bu geçitlerin dolambaçlı güçlüklerini, bu ovaların kumlu yollarını göreceğim sırada, yaşamı soyut bir biçimde, tepeleriyle tanıyordum.”
''Ama, bilmeden ya da fark etmeden kırdığımız, gücendirdiğimiz kimseler, bu işteki suçsuzluğumuzu pek öyle hesaba katmazlar, öç almak isterler, üstelik bunun yolunu da bilirler.''
İnsan madde ve ruhtan olusmustur; hayvanlik onda son bulur ve meleklik onda baslar. Onceden sezdigimiz, gelecekteki yazgi ve tamamiyla kopamadigimiz eski icgudulerin anilari arasinda, tensel bir ask ve ilahi bir ask arasinda hissettigimiz mucadele bundan kaynaklanir. Bazilari bu iki aski tek bir askta butunlestirir...