Gözlerimiz mi kör yoksa gönüllerimiz mi?
"Bireylerin davranışları büyük ölçüde içinde bulundukları toplum ve sosyal şartlar tarafından şekillendirilir. Geniş çaplı etnik nefret ve savaş şartları, daha önce hiçbir suça iştirak etmemiş ve çok iyi eğitimli bireyleri bile acımasız kasaplara dönüştürecek güce sahiptir." der Newman.
Küçük yaşlardan itibaren zihinlere zerk edilen "üstün ırk" inancı ve "ya*udi olmayan herkesin birer goim olduğu ve ya*udilere hizmet için yaratıldığı" inancı, siyonistik anlayışın temelini oluşturmaktadır. Ya*udi olmayan herkese her şeyin yapılmasını meşrulaştıran ve mübah gören bu anlayışa karşılık, bugün bizler kendi çocuklarımıza millî ve manevi ruhu aşılamayı gerçekleştirmez ve neslimizi çakalların oyuncağı edersek yok oluşumuz kaçınılmaz olacaktır. "Çocuklarınıza din veyahut milliyet öğretmeyin, onlar büyüyünce kendileri seçsinler." diyen etki ajanlarının sözlerine kulak tıkayarak neslimizi millî ve manevi bir kimlikle mücehhez kılmak mecburiyetindeyiz. Arsıza, hırsıza, namussuza "DUR!" diyecek nesilleri yetiştiremedikten sonra hiçbir şeyin övünç kaynağı olarak nitelendirilemeyeceği beyan edilmelidir.
İyi Okumalar dilerim
Selamün aleyküm değerli okurlar Wattpad e yazdığım kitabı sizler de okuyun diye buraya yazdım kitap değil bu hayatınıza bir nebze de olsa dokunmak için böyle bir kitap yazdım okuyup değerli yorumlarınızı bekliyorum değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ediyorum ☺️
BİR ENGELLİNİN EVLİLİK HAYATI
Her sağlıklı birey gibi engelli
"Bunları şunun için söylüyorum: Çocuklar yetişkinlerin her şeyi bildiğini, güçlerinin her şeye yettiğini sanırlar," dedi.
"Büyüyünce bir de bakarlar ki öğretmenleri, yani bizler, sandıkları gibi her şeyi bilen, her şeyin üstesinden gelen kişiler değilmişiz. Onlara öğüt veren bizler meğer alay edilecek, acınacak durumdaymışız."
Sayfa 206Kitabı okuyor
Savaşı bir de savaşanlara sormak lazım.
Ne dersin Öteki Adam? Daha da ölmeyeyim mi? Caddelerde topallamaya devam mı edeyim? Başkalarıyla yan yana? Hepsinde aynı kayıtsız, korkunç çehre. Hepsinde laf dedin mi gırla, ama bir kerecik olsun evet demelerini iste, hepsi dut yemiş bülbüle döner. Eh ne çare, böyledir bu insanlar. Hem de korkaktırlar. Onlar bize ihanet ettiler. Biz daha küçücüktük, harplere girdiler. Biz biraz büyüdük, bize harplerden söz açtılar. Coşkundular. Onlar daima coşkundular. Biz daha da büyüyünce onlar bizim için de bir harp düşündüler. Sonra da bizi bu harbe yolladılar. Onlar coşkundular. Daima coşkundular. İçlerinden hiçbiri bize nereye gittiğimizi söylemedi. Hiçbiri bize cehenneme gidiyorsunuz demedi. Ne gezer, hiçbiri. Onlar marşlar çaldılar, Langemarck Zaferi'ni kutladılar. Divan -ı harpler kurdular, istila planları hazırladılar. Kahramanlıklar için şarkılar, madalyalar yaptılar. Böylesine coşkundular. Derken harp patladı. Bizi cepheye sürdüler. Bize hiçbir şey söylemediler. Yalnız, görelim sizi, dediler. Gösterin kendinizi yiğitler! Onlar bize bu şekilde ihanet ettiler. Kalleşçe ihanet ettiler. Şimdi onlar kapılarını kapamış, evlerinde oturuyorlar. Sayın müsteşar, sayın direktör, sayın yargıç, sayın başhekim. Şimdi bizi harbe gönderenler sanki onlar değil. Hayır, hiçbiri. Şimdi onların hepsi kapılarını kapamış, evlerinde oturuyorlar. Onlar kapılarını sımsıkı kapadılar. Bizler kapıların dışında kaldık.
Sayfa 109Kitabı okudu
çocuklar yetişkinlerin her şeyi bildiğini, güçlerinin her şeye yettiğini sanırlar. büyüyünce bir de bakarlar ki öğretmenleri, yani bizler, sandıkları gibi her şeyi bilen, her şeyin üstesinden gelen kişiler değilmişiz.
Çocuklar yetişkinlerin her şeyi bildiğini, güçlerinin her şeye yettiğini sanırlar. Büyüyünce bir de bakarlar ki öğretmenleri, yani bizler, sandıkları gibi her şeyi bilen, her şeyin üstesinden gelen kişiler değilmişiz.
Daha da ölmeyeyim mi? Caddelerde topallamaya devam mı edeyim? Başkalarıyla yan yana? Hepsinde aynı kayıtsız, korkunç çehre. Hepsinde laf dedin mi gırla, ama bir kerecik olsun evet demelerini iste, hepsi dut yemiş bülbüle döner. Eh, ne çare, böyledir bu insanlar. Hem de korkaktırlar. Onlar bize ihanet ettiler. Kalleşçe ihanet ettiler. Biz daha
Sayfa 110Kitabı okudu
Rüya mı görüyorum? .. Bunlar birer kukla mı? Gülünç, karikatürize edilmiş insan bozuntuları mı? Katilimin bana söylediği ağıdı duydun mu? Bir acemi için söylenen son sözlere gel: işte onlardan biri... Ne dersin, Öteki Adam? Daha da ölmeyeyim mi? Caddelerde topallamaya devam mı edeyim? Başkalarıyla yan yana? Hepsinde aynı kayıtsız, korkunç çehre.
Sayfa 109Kitabı okudu