- ... Sıradan insanlar ... Dış koşullar, olaylar ve nesnelere göre ya kufrederler ya da sukrederler.
- ... Avcılar ... Yaptığı seçimlerin farkında olarak imkanlar, ortamlar hazırlamaya başlar; sürekli tetiktedir. Gönlünün muradını avlamayı beklediğini bilir.
- ... Savaşçılar ... Gönlünün muradını kesfettikten sonra az sayıda avcı, savaşçı olur... Niyetinin saflığını keşfettiği andan itibaren savaşçı olma yoluna girmiştir. Hayatın şimdi ve burada yaşadığını bilir, tek gerçek budur ve şimdi ve burada hayatta kalmak, var olmanın hakkını vererek yaşamak için kararlar alır. Kafasını sonuca takmaz, öncelikli olan yolculuğunda kendisi olmasıdır ve bu yolculuğu savaşçının tevazu içinde sürdürür.
- ... Arif insan ... Bilge neyi, nasıl bildiğini doğrudan idrak eder. Kutup yıldızı gibidir, yön belirlemede referans noktasıdır.
Araf suresi 80.-81. ayetlerde daha önce hiçbir yerde de eşcinsellik yapılmadığı bildiriliyor. Halbuki onlardan çok önce Sumer mabetlerinde eşcinsellik doğal. Orada kadınlar erkek, erkekler kadın kıyafetinde dolaşıyorlar. Bunu da bir Tanrı görevi olarak yapıyorlar.
Sayfa 108Kitabı okudu
Neden reddetmektesin sendeki erdemleri? Ve ne diye inkarcı başını kaşıyarak geçmede günler?.. Ey insan! Ne diye dönüp durmadasın şu dünya denen mumun çevresinde şimdi ;pervane misin? Öyleyse yak kanatlarını muma, yak ve arın. Çünkü bir nursun sen, nurdansın. Hani Tanrı'nın nurundan.. Ateşten değil. Hani şeytanın ateşinden.. Uyan ey insan her şey `ben' den doğdu hep ; benlikten doğdu. Bütün aptallıklar, bütün kötülükler benlikten doğdu. Öyleyse hep benden olsun feryadın, bütün şikayetin hep benden.. Çünkü ölüm var. Herkese kendi rengindedir ölüm.. İyi de görünür parlak bir aynada, kötü de! Aynada güzeldir güzel yüz, çirkin yüz de çirkin elbet! Ölümden korkup kaçıyorsan eğer, kendi çirkinliğindir seni kaçıran. Ölümün yüzü değil çünkü çirkin olan, belki kendi yüzündür de aynada yansımıştır. İyinin de sende büyümüştür fidanı çünkü, kötünün de. Kendi elinle kazandığındır güzel de, hem çirkin de. Her doğan ölür elbet! Yalnız kalmak istemiyorsan gideceğin yerde eğer ; iyilikten, güzellikten, doğruluktan evlatlar, dostlar, yoldaşlar edin kendine şimdiden. Geçip gitmede ömür. Umutlar hep yarın, yarın!. Tükenen zamanı dolduruyor hep kuru kavgalar, boş didişmeler, faydasız dürtüler.. Aklını başına al kardeş! Günü, bugün say; ölüm ki kaşla göz arasında; ölüm ki dudakla söz arasındadır..
...
Sonra anısı bile çıldırtan şu son yıllar. Sonra karanlığın, alnıma çapraz düşen demir parmaklıkların, ayak bileklerimi kesen falaka iplerinin, patlamış -cılk yara- tabanlarımın, tırnak kerpetenleri, hayalarımı, kasıklarımı boğan AMERİKAN KEMENDİnin eşiğinde, yemyeşil bir sabah bahçesi gibi SEN.
Sayfa 135 - 2 Mayıs 1956Kitabı okudu
