"Onları kıskanıyorum. Kendinden emin insanları. Herkesin bir evi, bir toprağı var. Ben gökyüzünde uçan kimsesiz bir tohumum. Bütün rahimler ölü benim için."
"Kitap okuyan insanın bir rüyanın içindeymiş gibi yarı bilinç durumunda yaptığı hareketler öyle saf ve güzeldir ki; bu hareketleri izlemesi de aynı derecede keyiflidir. Başka bir dünyayı anlayabilmek için dikkatini toplayışı, zaman zaman şaşkınlığından gözlerini büyütüp ağzını açık unutması, sevinçten yüzüne yayılan tebessümün yanaklarında beklemesi, zaman zaman da kaşlarının arasındaki çizgiyi derinleştirerek üzülmesi, bazen burnunun direğinin sızlaması, bazen sayfayı heyecanla ve hoyratça, bazen de hayalini izlediği kahramanı incitmekten çekinerek usulca çevirmesi, o sırada başkaları tarafından garipsenerek izlendiğini bilmeden öne düşen perçemini farkında olmadan düzeltmesi… Gizemli kımıldanışlar. Bu kımıldanışların içinde kayboluşlar! Sonra tekrar kendini buluşlar…İnanılmaz bir çoşku…"
Sayfa 23 - Can Yayınları
Unutulan ne kadar güzelse o kadar acıyor boşluk.
