Gençlik yılları geçmişte kaldı diye ah vah etmesinler. Tam tersine, gençliğin sorunlarından ve bu sorunların getirdiği acılardan kurtulduklarına şükretsinler. “Oh, ne güzel! Ben de ihtiyarladım, sonunda rahata kavuştum!” diyebilsinler. Ama ihtiyarlığı kabul ederken, yirmi yaşlarının umutlarını, coşkularını, duyarlılıklarını, yani tüm olumlu yanlarını elden bırakmamaya gayret etsinler.. Bir insanın bedeni artık hop hop zıplayamazken, beyninin hâlâ hop hop zıplayabileceğini unutmasınlar.
Bu düşünceler beni duygulandırıyor, gençlik dönemimden başlayıp olgunluk yıllarımda da süren; toplumdan dışlandığım dönemi ve nihayet hayatımin sonuna kadar sürecek yılları kapsayan o uzun yalnızlık boyunca, ruhumda olup biteni incelemeye, anlamaya çalışıyordum. Büyük bir mutlulukla, yüreğimdeki sevgiyle, ama körü körüne bağlanışlarımı, birkaç yıldır ruhumu besleyen hazin olmaktan çok teselli edici olan düşüncelerimi hoşlanarak hatırlıyor. kendimi onların kucağına teslim ederken aldığım kadar derin bir hazla onları kaleme almaya hazırlanıyordum.
Gençlik yılları üzerine araştırmalar yapanlar, çocukluk cağında dini konulara ilginin yüksek olmasına rağmen, bu ilginin, sağlıklı bir yönlendirme olmazsa zamanla azaldığını, gittikçe daha az öğrenme isteği duyulduğunu ve nihayetinde inkar edici bir tutuma dahi dönebildiğini ortaya koymuşlardır.
Sayfa 21
Gençliğinin solmaya başlamış olmasına rağmen, inatçı bir yanılsama sonucu, yaşam bitmek bilmezmiş gibi görünüyordu gözünde. (...)Oysa onun önünde, tersine, basit ve sıradan bir yaşam, cimrice verilmiş bir armağan gibi, yılları parmakla sayılabilecek ve insan tanıyana kadar eriyip gidecek küçücük bir insani gençlik vardı.
Sayfa 75Kitabı okudu
