Acı duymuş gibi sarardı. Yavaşca :
Evet, deli gibi seviyorum, dedi. Seni hiçbir zaman böyle sevmemiştim Vanya. Aklımı kaybettiğimi, böyle sevmemek gerektiğini ben de biliyorum. İyi sevgi değil bu... Hem sana şunu söyleyeyim Vanya: Bunu önceden de biliyor, en güzel dakikalarımızda bile bana yalnız acı vereceğini hissediyordum. Ne yapayım ki ondan gelen ıstırap bile beni mutlu ediyor. Ona, saadet bulmak için mi gidiyorum sanki... Onun yanında beni neler beklediğini, neler çekeceğimi şimdiden biliyorum. Beni sevmeye yemin etmiş, türlü vaatlerde bulunmuştu. Hiç birine inanmıyor, değer vermiyorum. Yalan söylemediğini, söyleyemeyeceğini bildiğim halde önceleri de sözlerine önem vermiyordum. Onu hiçbir şekilde bağlamak istemediğimi kendim söyledim. Ona karşı en doğrusu böyle hareket etmektir, tasmayı kimse sevmez, en başta ben. Yine de seve seve esiri olurdum; gönüllü eseri... Yanımda olsun, onu göreyim diye her şeye katlanırdım. Yanımda, gözümün önünde başkasını sevmesine bile!