Senebesene yanlış hayaller, yanlış erkekler, yanlış ilişkilerle yıpranmış; babasız büyümenin kırgınlığını hala atlatamamış; sevgilileriyle kanlı bıçaklı olmuş, kalp kırmış ve kalbi kırılmış; el âlemin ne dediğini gereğinden fazla ciddiye alan, hâlâ tam olarak kendini tanıyamayan; Allah ya kendisini sevmezse, görmezse, esirgemezse diye endişe eden, gene de O’na sitem etmekten geri duramayan; sadece roman yazdığı zaman mutlu ya da tam olabilen; edebiyat dışında geçen her anı soru işaretleri, çelişkiler ve yalpalamalarla örülü; tam olarak neden yazı yazdığını bilmeyen ama yazı yazmazsa yaşayamayacağına inanan; henüz yeterince olmamış-pişmemiş-büyümemiş, layıkıyla “elhamdülillah” dememiş; ha bire düşüp dizlerini kanatan yarı kız çocuğu yarı kadın bir mahlûk görüyorum kendime bakınca. Ama bunu itiraf etmeye dilim varmıyor…
"Kalbi olup da aklı olmayan bir aptal kadın, tıpkı aklı olup da kalbi olmayan bir aptal kadın kadar mutsuzdur."
Kadın
"Öyle bir kadın olsun ki, iri ela gözleri bir ceylanın ki kadar masum ve bir o kadarda ürkek olsun; ölüm onları kapatsa bile kendine aşık bir zavallıya sevgiyle baksın. Saçları, gökyüzünden denize dökülen ay ışığı gibi esrarengiz ve gece kadar siyah olsun. Kiraz gibi dolgun ve biçimli dudaklarında öyle bir tebessüm olsun ki zavallı aşığının kalbi ısınsın."
Sayfa 49Kitabı okudu
Kadın kalbi mezar gibidir; giren dışarı çıkamaz.
Erkek kalbi bakkal gibidir; giren çıkanın hesabı olmaz.
Artık çocuk ağlıyor, kadın ağlıyor, sema ağlıyor, her şey ağlıyordu. Bütün bu ağlamalara, gözünden yaş akıtmadığı halde, efenin ağlayan kalbi cevap veriyordu.
Sayfa 64Kitabı okudu
Burası, güzel şiirlerin hakkını verecek insanların yeridir diye... Çok sevdiklerimden...
Adamotu
herkesin kalbinin söküldüğü bir an vardır
yoksa
olmalıdır
en azından kalbinin söküldüğünü hissettiği bir an