Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Kurtarma mesafesi seni günlük kötü ihtimallerden korumaya yarıyor sadece ama kötülüğün, zalimliğin boyutları artık bizim gibi sıradan insanların bireysel olarak başedebileceğininin katbekat üzerinde. Ormanları yıkıp yakıyorlar, koruyanları coplayıp, gazlıyorlar. Gıdamıza zehir katıp parayla bize satıyorlar. Havaya, toprağa, suya hasret beton yığınlarının arasına hapsediyorlar. Umudumuzu canlı tutmak, neşemizi bulmak kolay olmuyor, ne yalan söyleyeyim. Bazı dönemler iyice zorlaşıyor. Depremden beri benim içine düştüğüm dönem gibi. Muhakkak ki bu dönemi başka türlü hatırlayacaksın, ki sık sık da bendeki başkalıklara dair farkındalıklarını söylüyorsun. Ama iyileşmek, yaşama sevincimi yeniden bulmak için çabalıyorum. Biliyorum ki karanlık olduğu kadar aydınlık da var. Kaybettiklerimiz kadar kazandıklarımız, eksiklerimiz kadar fazlalıklarımız da var. Seni tüm kötülüklerden koruyacak gücüm yok ama elimden geleni yapmaya ve engel olamadıklarımda yanında durmaya yetecek çok, çok ama çok sevgim var.
Kitap uslubuyla, kurgusuyla oldukça özgün, dialoglar üzerinden hikâyeyi anlatıyor yazar. Ama sen sever misin bilmem, ileride nasıl bir okuyucu olacaksın bilmiyorum. Sinir bozucu bir yandan ayrıca ama körlük, kaçış ve inkar ya da daha çok çaresizlik böyle katmanlı ve aynı zamanda sade nasıl anlatılabilirdi? Tavsiye etmekte çekimser kaldım kendim çok etkilenmeme rağmen, artık sen kendin karar verirsin
Gerilimin psikolojik unsurlarla donatılıp önümüze serildiği Duma adası bizleri insanoğlunun bilinç altına doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Bu kitabı tanımlamak için kurulabilecek en iyi cümle muhtemelen şu. "Günün hakkını ver, bırak günde senin hakkını versin."
Yalnzlığın psikolojik etkisi, sağlam arkadaşlık üzerine kurulu yaralı bir
Normalde eleştiri yaparken üslubuma dikkat eder ve asla çok fevri konuşmam büyük eleştirilerde bulunmam, fakat bu kitabın ilk üç hikayesi o kadar kötüydü ve o kadar ortada kalarak bitti ki kitaba devam edip etmemek konusunda kendimi zorlamam gerekti. Öykü okumayı zaten sevmem evet, ama bu kadar da ortada kalan ve hiçbir şekilde bir sona bağlanmayan öyküleri okumak gerçekten keyfimi çok kaçırdı. Neyse ki dördüncü öykü olan Adela'nın Evi kitabın kapağında bahsedilen içeriğe ve bende uyanan beklentiye fazlasıyla uygundu, o yüzden onun hatrına devam edeyim dedim. Fakat demez olaydım. Gerçekten eleştiri yaparken kötü yorumlar yazmaktan hiç hoşlanmam, ortada bir emek var ve ona saygı duyulması gerek diye düşünürüm fakat bu kitap gerçekten bu düşüncemi kırdı. Gerçekten çok çok kötüydü. Ne okudum, zamanımı boşa harcıyorum, bu nasıl bir kitap bunlar nasıl öyküler dedim okurken sıkça. Sonları olmayan, tam orta noktasında biten ve bana asla anlam ifade etmeyen öyküler. Daha fazla konuşmak, yorum yapmak istemiyorum kitapla ilgili. Büyük ihtimalle ilk ve son kez asla önermiyorum demek zorunda kalıyorum.
Yazardan okuduğum ikinci kitap oldu. İlk olarak Türkçe basımından Yangında Kaybettiklerimiz isimli öykülerden oluşan kitabı okumuştum o da bu kitap gibi birbirinden tekinsiz 12 öyküden oluşuyordu. 13 rakamının uğursuzluğundan kaçmak için mi yazarın özellikle tercih ettiği sayı mı diye merak ettim. İlk kitabı daha çok sevmeme rağmen bu kitabı da çok beğendim. Herkese hitap etmediği kesin. Hassas bünyeler kesinlikle uzak dursun. Ama beni garip ve tekinsiz atmosfer büyüledi. Çok sevdiğim öyküler oldu özellikle saymak istediklerim: Our Lady of the Quarry- beton, derin havuzlarda yüzme isteğimi körükledi:) - The Well ( kuyu ve büyü imgeleriyle ve en sevdiğinizin bile size yapabileceği kötülük korkusuyla- Where Are You, Dear Heart? - fetişizmin nerelere kadar
gidebileciği ve bunun dehşetiyle, inanılmaz gerçekçi yazılmış- Meat - hayranlığın varabileceği en dehşet boyut- kitaptaki en uzun soluklu öykü olan Kids Who Come Back, yazarı romanda da görmek güzel olurdu diye düşündürdü ve beni gerçekten korkutan ve okurken yerimde büzüldüğüm Back When We
Talked to the Dead.
Özetle herkes okumasın ama creepy öyküler seven meraklılarına tavsiye.
Ormanda Ölüm Yokmuş/Latife TEKİN
İnsanın ruhunu dizginleyen şeylerin başında gelen unsurlardan biri kitap okumaktır. Fiziksel haller ve içsel ya da baskılar insanın sağlığını tetikler. Sağlık yoksa tat yok, tuz, zevk yok, ışık yok, okuma yok velhasıl hiç bir şey yok, Allah sağlıktan ayırmasın.
Yazarın okuduğum ikinci kitabı, önceki kitaba
HAPİSHANENİN BİR YER DEĞİL, BAKIŞ AÇINIZ OLDUĞUNU ANLAMAK.
Yaşam ile ölüm arasında bir boşluk ve oranın adı “araf”. Bazen ölmeyi ölesiye isterken hayattaki ihtimalleri gözden kaçırırız. Her bir seçimin milyonlarca olasılığı içinde barındırdığı dünyada seçimlerin ufak çaplı etkilerine takılır kalırız. Oysa hayat daha devam ediyor ve yaşanacak birçok olasılıklar denizindeyiz. Kaybettiklerimiz için mi üzülmeliyiz? Ya da yanlış olduğunu düşündüğümüz kararlarımız için? Pişmanlık duymak bir insanı ileriye mi taşır yoksa geriye mi saydırır hayatı boyunca? Olandan memnun ve olmayandan razı bir hayat sürmek belki de olması gereken. Olmayanın ardındaki uçsuz bucaksız olasılık denizini göremeyen gözlerimiz ve idrak edemeyen aklımızla kapıldığımız üzüntüler bugünümüzü ve daha yazılmamış olan geleceğimizi lekelemekte. Bu kitabı okurken zihnimde yaptığım seçimler ve sonuçları canlandı. Üzülmüş olduğum şeylerin aslında benim adıma geleceğimde kötü sonuçlar doğurabileceği ihtimali belirdi. En önemlisi de yaşıyor olduğum hayatın olabilecek en mükemmel hayat olduğunu hissettim. Okumanızı tavsiye ederim.
Nermin Yıldırım'ın öykülerinden oluşan bir kitap Bavula Sığmayan.
Üç ana bölümden oluşuyor:Aile Yalanları, Dolunay Kaçıkları ve Kronos Aylaklari.
Öykülerinden genelinde aile ilişkileri, yalnızlık,kaybettiklerimiz, geçmişin hatıralarını izlek olarak kullanmış.
Ilk öykü Baban Beni Aldatıyor hem komik hem hüzünlü bir öyküydü. Üç anlatıcıli öyküyü farklı bakış açılarından okumak keyifliydi.
Sevdiğim diğer öykü ise Bir Mahizer Zamanı, oldu.Zorlu hayatın zorlanan insanlarının öyküsü.
Okuyun,öykü iyidir.
·
Puan vermedi
" O beni çok üzdü Allah'ım ...
Ama sen yine de ona yardım et "
Bu sözün kitabın ne kadar içli yazıldığını anlatmaya yeteceğini düşünüyorum ..
Gerçekten kitabı okurken yazarın bunları yaşadığını düşünüyorum.
O kadar yaşayarak yazmış ki..
Annelerini kaybetmiş ve babaları tarafından da terk edilmiş Isabelle ve Viann, kardeş olsalar bile birbirlerinden çok farklılar. Gittiği her okuldan kaçan veya kovulan ve isyankar Isabelle; her şeye boyun eğip kabullenen Viann. Kitabımızda iki kardeşin mücadelesini okuyoruz. Aşklar, keşkeler, bir annenin çocukları için yapabilecekleri ya da bir kadının her şeyi yapabileceği ve çokça üzüntü.
Gelelim düşüncelerime; öncelikle çok beğendim fakat ben daha çok ağlayacağımı düşündüm ama yazarımız üzücü kısımları ne kadar iyi yansıtıp kalbe dokundursa da çok hızlı geçtiği için ağlayamadım pek (uzun betimlemelere ihtiyacım vardı sanırım). Ben Antonio'yu çok sevmiştim fakat onun hikayesi yarım kalmış gibi geldi bana.
Kitapta çok şey öğrendim; bir kadının çok cesur olabileceği, savaş varken bile aşkın olabileceği, bir babanın çocuklarını ne kadar sevebileceği... Ama kitapla ilgili en çok öğrendiğim şeyi tek kelimeyle anlatabilirim: Keşke. Bitirdiğim zaman keşke her şey çok farklı olsaydı düşüncesiyle doldum. (SONRASI SPOİLER)
Keşke babaları kızlarına ölümünden iki saniye önce sevdiğini söylemeyip yaşarken kızlarının yanında olup hissettirebilseydi, keşke Isabelle ve Gaeton'un hikayesi çok farklı olsaydı, keşke o gün Rachel kilerde saklanmaya devam etseydi... Bu keşkeler olmasaydı her şey çok farklı olurdu. Ama Viann'ın dediği gibi: Önemli olan kaybettiklerimiz değil hatıralarımız.
Keyifli okumalar
Salgın ve sonrası: Philip Roth’un Nemesis’i
Tam bir karantina gibi geçmeyen fa kat karantina değilmiş gibi de geçiremediğimiz tuhaf bir yılı geride bıraktık. İnsanlığın yeni bir ortak sorun karşısında en çok bilgiyi en kısa sürede ürettiği süreçlerden birini yaşıyoruz. Gazete okuma alışkanlığı dahi sınırlı olanlar uluslararası tıp ve biyoloji dergilerinden makale çevirip özetleyebilir hale
