Harry Potter ve Melez PrensJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 201524bin okunma
"Kurbanlarım için hazırladığım oyuncakların ortak özelliği ne biliyor musun?" Derin bir nefesle kendime kısa bir zaman tanıdım. Acılarınızı üzerlerinde taşıyorlar." Geriye çekildim. "Ve senin hayat boyunca tum acılarını kalbin taşıdı."
Elimin gecenin karanlığında hışımla havalanmasıyla bıçağımın kalbine saplanması bir oldu.
"Büyük yaralar, cok daha büyükleriyle kapanırmış, Rose." Gözleri en son bıçağı kaldıran elimle birlikte havaya kalkmış ve orada asılı kalmıştı. Kendi kanında boğuluyordu şimdi.
Kalbine saplanan bıçağın soğukluğunda ruhu infaz edilmiş, gözleri açık bir şekilde ölmüştü.
"Artık mutlu olabilirsin. Ölüm günün kutlu olsun," diye fısıldarken bıçağımı kalbinden çektim. "Tatlı uykular, küçük Rose."
Karım VI
Butıga Usta ile benim aramda korkunç bir ayrım bulunduğunu düşündüm. Butıga Usta insanlar için masa, dolap yaparken en başta sağlamlık, dayanıklılık arıyor; tek amacını bunda görüyordu. İnsan ömrünün uzunluğuna önem verdiği için ölümü pek aklına getirmediği, hatta belki buna olasılık bile tanımadığı ortadaydı. Bense binlerce yıl dayanacak demir ve taş köprüler kurarken, "Sonsuza kadar kalacak değiller ya. Bu kadarı yeter..." diye düşünmekten kendimi alamazdım. Aradan zaman geçip, derin düşünen bir sanat tarihçisinin gözüne Butıga'nın dolabı ile benim yaptığım köprüler ilişirse sanat tarihçisi herhalde şöyle diyecektir:
"Bu iki usta kendi alanlarında hayli ilgi çekerler. Butıga, insanları çok sevdiğinden onların ölmesini, yok olup gitmesini istemez, o yüzden insanların ölümsüzlüğünü düşünerek ev eşyası yapardı, insanları, yaşamayı sevmeyen Mühendis Asorin ise yaratıcılığının en mutlu dakikalarında bile ölüm, yok olup gitme, son bulma düşüncesinden kurtulamadığı için bakın, onun çizgilerine ne kadar zavallı, kırık dökük, ürkek..."
Sayfa 256 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Yaşıyorum, dedi delikanlıya, aysız ve kamp ateşsiz bir gece, hurma yerken. Ve bir şey yerken yemekten başka bir şey düşünmem. Yürüdüğüm zaman da yürüyeceğim, hepsi bu. Savaşmak zorunda kalırsam, ölüm şu gün ya da bu gün gelmiş vız gelir tırıs gider. Çünkü ben ne geçmişte, ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı başarabilirsen, mutlu bir insan olursun.
Sayfa 102 - Can Yayınları 103. Basım Eylül 2008Kitabı okudu
kırmızı deynek
Havanın yüzünde bir kırlangıç sürüsü
Ve yabanıl ak atlar doludizgin
Bu sabah, bu sabah öylesine güzel ki
Bu sabah yağmur yağacak
Bu sabah gün açacak
Bu sabah tekmil tornurcuklar patlayacak
Bahar patlayacak
Köpükler, bulutlar patlayacak
Özlemierin en güzeli, tozlu bir özlem
Topraktan yeni çıkarılmış
Üç bin yıllık yunan şarabı
Atların kara
Sayfa 85 - Yapı Kredi Yayınları
En son ne zaman cömert davrandığınızı, karşılık beklemeden iyilik yaptığınızı ya da başkalarına destek olduğunuzu hatırlıyor musunuz? Eğer bu soruların cevapları çok uzun zaman öncesine dayanıyorsa bu yazımızdan sonra yeniden bir şeyler yapmaya başlamak isteyebilirsiniz. Yılın son günlerini kendinizi çok daha iyi hissederek uğurlamak ve
Değersizleştirdi
Bu hayatta en çok canım diyenler alıyor canımızı. Hiç acımadan kırıyorlar kalemimizi. Sandalyemizi tekmeleyen celladımız oluyorlar. Tek damla gözyaşı dökmeden asıyorlar bizi dar ağacına.
Hayatımız dediğimiz insanlar çaldı hayatımızı. Onlar hep mutlu oldu çaldığı hayatlarda bize ise ölüm kaldı hayatta. Hiç içleri acımadı, kullanılmış birer mendil gibi fırlattılar bir kenara. İşleri görüldü, sevilmenin verdiği hazzı tadarak yükseldiler, en tepeye çıktılar. Değer verdiklerimiz deşti hep bizleri, değer "siz" "leş"tirdi.
#Uğur Türkkanı
Fedaileri cennete gönderme fikrimi ilk işittiğinde neden sinirlendin? Sence mutlu değiller mi? Onların mutluluğuyla, mutluluğun kaynağındaki hakikatten bihaber biri arasında ne fark var? Aslında ben seni neyin rahatsız ettiğini gayet iyi biliyorum. Sen üçümüzün bildiği şeyleri onlar bilmiyor diye rahatsızsın. Oysa durumları buna rağmen hiç de kötü
Hiçbir şeyin lüzumsuz olmadığı bu dünyada güneş kaplanın, kuzunun, filin, sineğin, akrebin, kelebeğin, yılanın, güvercinin, tavşanın, aslanın, çiçeğin, meşe ağacının, dilencinin ve kralın üzerinde eşit derecede parıldar. Hastalık iyiyi, kötüyü, güçlüyü, zayıfı, akıllıyı, aptalı aynı şekilde vurur. Ne zaman mutlu olacağımız ne zaman acılarla boğuşacağımız belli değildir. Ve yaşayan herkesi aynı son bekler. Ölüm.