Hayat haklı, ölüm gerçek! Ölüm gerçeğiyle yan yana oturan varlıklarız. Ama yine de ölümü düşündükçe değil, unuttukça mutlu oluyoruz. Unutmak, hafızanın soluklanması, anılarsa geçmişin sandalıdır.
Ölümlü olduğumu unutuyordum. Bundan daha fazla mutlu olamam, dedim arkadan gelen günler içinde. O kadar ki bundan daha fazla mutlu olamam, ölüm diyordum Rabbim, ne zaman istersen o zaman ama şimdi değil ne olursun..!
Yağmurlu bir sabah ve biten bir hafta... Gelecek saatler neye gebe bilmiyoruz ama ne olursa olsun: yapmak istediklerimizi, söyleyeceklerimizi ertelemeyelim. Her ne ise hayatımızda olmasını istediğimiz ,alıp onu hayatımızın istediğimiz yerine yerleştirelim. Üzmeyelim, üzülmemize müsaade etmeyelim.. Kaç dakika daha nefes alacağımızın da garantisi yok. Ölüm var gerçekten ölüm var... Ne demişti şair; ''yarın kimseye vaat edilmedi.'' Mutlu hafta sonlarımız olsun...
"Mutlu yaşamak isteyen bir adamın ağzı, kulağı, gözü olmamalıydı. Görmemek, duymamak, söylememek en iyisiydi."
Kaybettiğimiz ruhlara,
Tam 13 yıl oldu.
Eğer Tanrı varsa ve canı sıkıldıkça dünyayı çeken uydusundan burayı izliyorsa, benim gibi kadınların kanallarına denk geldikçe kanalı değiştiriyordur. Bizi eski bir Türk filmi dramında bayağı buluyordur, yüksek zümre edebiyatını seven züppe yaratıcı. Ondan ölesiye nefret ediyorum,
Mutluluk nedir? Mutlu olmak nedir? Platon, mutlu olmak, arzulanana sahip olmaktır, yanıtını verir.
AŞK ÇİZGİSİ - ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN
Bütün yollar aşktan geçiyor, görüyor musun?
Bir aşk çizgisi var her şeyden öte
O çizgiden başka bütün çizgiler
Aşkı tüketmede
Kafka,Camus,Sartre,Dostoyevski okumak insanı mutlu etmez.Onlara göre;tek gerçek ölüm olarak durmakta ve dünyanın yoğunluğu tam bir saçmalik! Varolmanın farkında oluyorsun.. sakin olmak imkansız, zorunlu olarak mutsuz bir varlığa dönüşmek kaçınılmaz oluyor...Zemini "Hiçlik" ve tasa bu yüzden hep..
Yaşamıma ve onun gizli rengine baktığımda içimde gözyaşı titreşimi gibi bir şey oluşuyor. Şu gökyüzü gibi. Aynı anda hem yağmurlu hem güneşli, hem öğleüstü hem gece yarısı.
