Sensiz yola girer isem
Çarem yok adım atmağa
Gövdem de kuvvetim de sensin
Başım götürüp gitmeğe…
Korkma yunus!…Kılıç mı keser himmet giyeni.
Sevgim mənim!
Həyatıma xoş gəlmisən!
Gəlişinçün minnətdaram Tanrıma mən!
Bir qış günü ürəyimin
Günəş nurlu yazı oldun...
Qismətimdə, taleyimdə
ən mənalı yazı oldun...
Ey məhəbbət xanimanım!
Yalnız mənə bəxş etdiyin bu an üçün,
Səninlə bir keçirdiyim zaman üçün!
Sevgi dolu sətir-sətir sözlər üçün,
Şəfqət dolu, od baxışlı gözlər üçün
Minnətdaram...
Sən olduqca ürəyimdə mən də varam!
Varlığınçün bir özünə,
bir də səni Yaradana
minnətdaram!
Həsrətin buzunda donsada tənim,
Ruhumu od kimi qoraqlayırsan…🥀
Vəfa Hafiz
@VafaPirMurad
·29 Mayıs 10:09
Mən tənha deyiləm... sən mənimləsən!
Uzaqda, yaxında - fərq eyləyərmi?
Mən tənha deyiləm, sən mənimləsən!
Sevgi uzaqlığa boyun əyərmi?
Mən tənha deyiləm, əzizim mənim,
Fikrimdə, qəlbimdə sən yaşayırsan.
Həsrətin buzunda donsa da tənim,
Ruhumu od kimi qorsalayırsan.
Qəlbim sığışmayır bu dar məcraya,
Eşqin qoyarmı ki, sınam, əyiləm?!
Söyləmək istərəm bütün dünyaya:
Mən tənha deyiləm! Tənha deyiləm!
Mən tənha deyiləm... sən mənimləsən!
Uzaqda, yaxında - fərq eyləyərmi?
Mən tənha deyiləm, sən mənimləsən!
Sevgi uzaqlığa boyun əyərmi?
Mən tənha deyiləm, əzizim mənim,
Fikrimdə, qəlbimdə sən yaşayırsan.
Həsrətin buzunda donsa da tənim,
Ruhumu od kimi qorsalayırsan.
Qəlbim sığışmayır bu dar məcraya,
Eşqin qoyarmı ki, sınam, əyiləm?!
Söyləmək istərəm bütün dünyaya:
Mən tənha deyiləm! Tənha deyiləm!
Dörd kəpənək
Günlərin bir günü dörd kəpənək alovları səmaya yüksələn bir od gördülər. Bu odun nə olduğnu öyrənmək istəyən kəpənəklər bir-bir ona yaxınlaşaraq fikirlərini bölüşmək qərarına gəldilər. Birinci kəpənək oda yaxınlaşdı və üzərinə işıq düşdüyünü gördü. Dostlarının yanına qayıdıb: "Bu od işıqlı bir şeydir", - dedi. İkinci kəpənək bununla qane olmadı. Daha çox şey öyrənmək üçün oda bir az da yaxınlaşdı. Bu dəfə kəpənək isindiyini hiss etdi. Dostlarının yanına qayıdıb: "Bu od həm də isti bir şeydir", - dedi. Üçünçü kəpənək də bununla kifayətlənmədi. O, oda bir az da yaxınlaşdı. Bu vaxt odun qanadlarını yandırdığını hiss etdi və geri qayıdıb: "Bu od həm də yandırır", - dedi. Sonuncu kəpənək də marağına güc gələ bilmədi. O, oda bir az yaxınlaşdı, üzərinə işıq düşdüyünü gördü. Bir az yaxınlaşdı, isindiyini hiss etdi. Bir az yaxınlaşdı, qanadları yandı. Bir az da yaxınlaşanda alovda yanıb kül oldu. Bəlkə də, odun həqiqətən nə olduğıunu təkcə sonuncu kəpənək öyrəndi. Çünki bir şeyin nə olduğunu "yanmadan" öyrənmək olmaz!..
Gül ilə
Nəriman Həsənzadə
Sənə baxırdım, sənə...
bir dəstə gül qoydular
bu dəm stol üstünə.
Od aldı yandı könlüm.
Gül ilə ayırdılar
indi də bizi, gülüm.
Çürüyüb gedən böyrümü,
Oranı deşib keçən gülləni düşünürəm.
Əvvəl soyuq bir dəyənək kimi idi.
Bir anda içimi dağıdan od parçasına döndü.
O güllənin o biri böyrümdən çıxmasını,
O deşikdən isti qanımın axmasını düşünürəm.
O gülləni atan silahı,
Sopsoyuq tətiyi,
Onu çəkən isti barmağı,
Məni nişan alan gözü,
"Atəş!" əmrini verən adamın gözlərini düşünürəm.
Onların üzünü görmək istəyirəm. Onlar yatarkən gözlərinin üstündə dolaşmaq istəyirəm. Qəfildən yuxularına girmək istəyirəm. Onların alınlarının və göz qapaqlarının üstündə səhərə qədər var-gəl etmək istəyirəm - qan çanağına dönən gözlərimi yuxularında görənə qədər. Eyni sözləri təkrar edən səsimi eşidənə qədər: "Mənə niyə güllə atdınız? Məni niyə öldürdünüz?"
Sayfa 61
Ben gelmedim kavga için
Benim işim sevi için
Dost'un evi gönüllerdir,
Gönüller yapmaya geldim.
Unudardım, unutmalı çox şeyim var,
Üzü dönmüş, canı yanmış taleyim var,
Sənsiz olan hər anımdan gileyim var-
Gileyi yox, amma səni unudardım.
Məni necə yandırmısan! Od deyilsən?
Qəhərlisən, ayrılığa şad deyilsən?
Ərköyünüm, bilirsən ki, yad deyilsən,
Yad olsaydın... (özgəsini unudardım!)
Öldür məni, neynirəmsə bacarmıram,
Sən vurduğun düyünləri açammıram,
Zindan oldun, gülüm, səndən qaçammıram-
Qaça bilsəm canı səndən qurtarardım...
Sayfa 190 - UNUDARDIMKitabı okuyor
