Haldun Taner bir kitabında soruyor: "Saadet bu ömrün neresinde?" sonra bir başka kitabında yanıtlıyor sorusunu: "İnsan önemli dostlarım. Her şeyden önce insan." Evvela temiz bir vicdanımız olacak sevgili okur. Temiz, kullanılmamış, vicdanlı insanlarla bir aile, temiz vicdanlı bir ülke, temiz vicdanlı bir dünya... Saadet bu
Sonra her şey suskunlaştı. Sonsuz deniz durgunlaştı, ışıltıları uzaklarda, çok uzaklarda bir beklenti, acılarla dolu özlem.
Sayfa 91Kitabı okudu
Yaşayan Manzaralar
Küçük bir tekne denizde, suların üzerinde gidip gitmediğini belli etmeden kendini gösteriyordu. Belki bir tek ben farkediyorum onun varlığını. Kimilerine göre bir hiç de olabilir onun deniz üzerine kondurulmuşluğu. Şu anda bir resim çizmek istesem, denizi çizerdim belki de. Rengi biraz yeşile çalan denizi. O tabloyu siz de çizebildiniz mi şimdi?
“Beyrut'un önündeki deniz, sonsuz bir su çölü idi. Bu esmer ve alımlı şehir, abluka zindanı içine hapsedilmiş olanların en zahmet çekmişidir.”
Akşamın rengi suya dalıyor
Gözlerim Deniz de beni süzüyor
Gördüm, yalnızlığımı gördüm
Çok derinde bana bakıyor
Gördüm, yalnızlığımı gördüm
Çok derinde bana bakıyor
İçimdeki sonsuz duygular
Su kesilmiş yüzümde ellerimde
Vay benim, vay benim alın yazım
Vay ıssızlığım
Vay benim, vay benim alın yazım
Vay gözyaşlarım
open.spotify.com/track/7dgOLxdM8...