İlk önce Cumhuriyet Gazetesinde bölüm bölüm yayınlanmış, daha sonra 1949 da roman olarak basılmıştır. Tür olarak aşk ve tarihi kurgu kabul edilebilir. İhsan, Nuran, Suat ve Mümtaz olmak üzere dört bölümden oluşmaktadır. Genele baktığımızda bütün bölümlerde ağırlıklı olarak Mümtaz ve Nuran'ın ilişkilerine odaklanmaktadır. İki ana karakter ve diğer yardımcı ya da yan karakterler ile hikâye oldukça güçlü bir kurguyla işlenmiştir. Her karakterin kendine has bir bakış açısı ve kurguya uygun rolleri bulunmaktadır. Diyalogların işleyişi, karakterler üzerinden verilen mesajlar çok güçlü olup, bazı yerlerinde bugünle karşılaştırma yapmamı sağlamış beni bir sorguya sevk etmiştir. İşlenen diyaloglar aracılığıyla o günden cumhuriyete değişen nizamı ve bu durumun toplumsal, sosyal etkilerini karakterler kendi arasında değerlendiriyor.Yazar gerek o dönemin olaylarını ve neredeyse patlak vermek üzere olan ikinci dünya savaşını ve etkilerini de işlemiştir. Yazar, Nuran karakteri aracılığıyla Kadın'ın konumunu, yaşadığı ve yaşamaya devam ettiği birçok sorunu, toplumsal bakışı bize aktarmaktadır. İhsan ile Mümtaz'ın ilişkilerini de çok iyiydi. Kaybolmayan bir değer ilişkisi ele alınmış ve oldukça naif bir şekilde işlenmiş. Suat hikayeye sonradan dahil edilmiş ve ani bir şekilde hikayeden çıkmıştır. Suatın intiharıyla herkesin hayatı alt üst olmuştur. Dil ve üslup itibariyle çok güçlü bir romandı. 
Huzur 
Ahmet Hamdi Tanpınar
İnsanlar çoğu zaman, sosyal konum farkından dolayı; içinde bulundukları ortamları, ortamların özelliklerini ve kendi davranışlarını doğru olarak kabul eder. Farklı düşüncede, kültürde olan insanları ise ÖTEKİ'leştirmeye başlar.
Ana karakterimiz olan Golyadkin'in, kişilik bölünmesini ve bölünen bilincin yarattığı yaşamı oldukça etkili bir şekilde konu ediniyor Dostoyevski.
Sıradan bir memur olan Golyadkin, çevresindeki insanlar tarafından dışlanmamak için onlara benzeme konusunda oldukça çaba göstermesine rağmen bu çevreye kabul edilmiyor ve dışlanıyor.
Toplum tarafından dışlanan Golyadkin,
"Onlardan biri olsaydım nasıl olurdum?"
"Onlara benzemek için neler yapmalıyım?"
gibi soruların yanıtlarını içsel bir tartışmayla birlikte bulmaya çalışıyor. Bu esnada Golyadkin; ona tıpatıp ikizi gibi benzeyen, kıyafetleri bile aynı olan "ÖTEKİ"yle karşılaşıyor.
Bence ikizi(öteki), ruhen hasta olan Golyadkin'in kafasında kurduğu, toplumdaki kuralların tümünü iyi bilen ve kendi çıkarları doğrultusunda hareket eden sembolik bir karakterden başka bir şey değil.
Golyadkin, sahip olmak isteyip olamadığı duyguları ikizine yüklemeye başlıyor.
Belirli bir süre sonra ikizinin varlığından rahatsız olup, kıskanarak onu kendine düşman ediniyor.
Golyadkin'in ötekibenliği ve Golyadkin arasındaki mücadeleleri ele alan bu kitap; kendi iç savaşımızı, görmek isteyip yok saydığımız öteki tarafımızı görmemizi sağlıyor.
Fyodor Dostoyevski
Öteki
