Abdülhak Hamit Tarhan
" Bizim millet söylemez, söylenir. "
Sayfa 47 - Türkiye İş Bankası ve Kültür YayınlarıKitabı okudu
Âlem mi harâb, ben mi vîrân,
Bilmem?.. Sanırım yıkıldı devrân.
Bildir bana nerde, nerde Yarab,
Kim attı beni bu derde Yarab?
Nerde arayayım o dil rübayı,
Kimden sorayım bi-nevayı?
Makber
Eyvâh! .. Ne yer, ne yâr kaldı,
Gönlüm dolu âh ü zâr kaldı.
Şimdi buradaydı gitti elden,
Gitti ebede gelip ezelden.
Ben gittim o hâksâr kaldı,
Bir kûşede târumâr kaldı.
Bâkî o, enîs–i dilden eyvâh!
Beyrût’ta bir mezâr kaldı.
"Bizim millet söylemez, söylenir"
Abdülhak Hamit Tarhan
Sayfa 47Kitabı okudu
Ne idim ben, ne tabii bir kız
Belki sahrada rebii bir kız
En büyük zevkim, ümidim, neşem
Kırda seyran idi, her gün, her dem
Düşünürken o büyük sahrada
Beni halk eyleyeni tenhada