Hayatım boyunca babam bir cetvel olarak görünmüştür gözüme. Doğruluktan hiç sapmayan, hayat denilen kumaşı hep düzgün kesen bir terzi!..
Sayfa 2
''İnsan maalesef unutan bir varlıktır. İnsanın bu zaafı, sistemin gerici eğitim kurumları, feodal aile yapısı ve işbirlikçi medya tekelleri tarafından da beslenir.''
Sayfa 11
Terzi
Dostlarım, evet ben terzimi severim. Çünkü ona her gittiğimde, benim ölçümü yeniden alır. Ama ötekiler öyle değildir. Bir kez benim hakkımda karar verirler, ölünceye kadar da, beni hep aynı gözle görürler.’
hayat birkaç beden önden gidiyor
kendi gölgende kalıyorsun hep
kimsesizliğine terzi olmuyor kimse
neye soyunursan soyun
memleket kadar giyiniyorsun
"O günden sonra dikiş tutturamamış, hiçbir terzi de dükkanını açmamıştı. Yarım yamalak da olsa söküğünü kendi dikmişti." diye yazmıştı defterine.
insanın annesinin terzi olması özellikle tadilat gerektiren parçalar için büyük şans. bu şansı katlamak niyetiyle ben de dikiş kursuna başvurmuştum, olmadı, belki yeni dönemde sıra gelir ve bu kez mutlaka huni de takarım.
Terzi kendi söküğünü dikemiyordu :(
Başkalarıyla ilgili duyguları görüyor, nedenlerini anlayabiliyordu.
Göremediği ve tedavi edemediği kendisiydi.
