Bırakın doğaya dönelim
Olmamız gerektiği gibi olalım
Bırakın inekler geviş getirsin
Domuzlar çamurda debelensin
Tavuklar diledigince gezinsin
Henri matisse ve İslam sanatı
Bazen kendinizi tanımakta geç kaldığınızı farkedersiniz. Kaderin garip bir cilvesi sizi ait olmadığınız veya arzu etmediğiniz bir yaşama sürükleyebilir. Ancak bunu farketmişseniz ve hâlâ yaşıyorsanız hiç birşey için geç değildir. Bir amaç yolunda ölmek bir hiç uğruna yaşamaktan daha iyidir. Hakikati aramak tutkusu gibi. Avrupa’da Oryantalizm adı
Yıllar yılı sabırla bilimle uğraşan ve gazeteleri karıştıran bir adam, sayısız gerçeğe ulaşır, bunları hafızasında depolar ve sonra bir gün ömrünün baharında tüm koşum takımını ardında, ahırında bırakıp kendini çimlere atan bir at misali fikirlerin Geniş Düzlükler’nde bir gezintiye çıkar. Yararlı Bilgiyi Yayma Derneği’ne ara sıra çimlere koşun demek isterdim. Yeteri kadar saman yediniz. Bahar tüm yeşilliğiyle yüzünü gösterdi. Neredeyse bütün inekler mayıs ayı çıkmadan otlaklara salındı bile; duyduğuma göre doğayla barışık olmayan çiftçinin biri, ineğini ağılda tutup tüm yıl samanla beslemiş. Demek, Yararlı Bilgiyi Yayma Derneği sürüsüne genellikle böyle davranıyor. İnsan cehaleti bazen sadece yararlı değil aynı zamanda güzeldir de, oysa sözde bilgisi çoğunlukla yararsızdan da öte çirkindir. Hangisiyle uğraşmak daha iyidir; bir konu hakkında hiç bilgi sahibi olmayan biriyle mi, hiçbir şey bilmediğini bilen biriyle mi -ki bu son derece ender rastladığımız bir durumdur- yoksa konu hakkında gerçekten bir şeyler bilen ama her şeyi bildiğini sanan biriyle mi?
