Paul Auster'ın New York üçlemesinin ilk kitabı.
Olay örgüsünde her şey yanlış gelen bir telefonla başlıyor. Kahramanımız Quinn, aslında yanlışlıkla kendisi aranmış ve bunu biliyorken Stillman dosyasını üstleniyor.
Konuyu polisiye olarak ele almak yanlış olur. Kitap önemli referanslar, varsayımlar barındırıyor (Don Quijote yazım sürecinin aslı, babil kulesi, eski ahitler, Through the looking glass...) Ve tabii ki dile dair o ilgi çekici teorem. Başta kusursuz olan dilin insanın cennetten kovulması ile birlikte bozulması , kusurlu hale gelmesi.
Kitabın seyri sayfalar ilerledikçe psikolojik gerilim temasına giriyor. Bir olayı çözmekten çok kahramanın kendisini çözmesine evrilen bir kurguya yelken açıyor. Sonuna doğru anlatıcının karakter olarak kendini eklemesinin ise benim olduğu kadar diğer okurların da damağında eşsiz bir kurgu tadı bıraktığına eminim.