Okuduğum en iyi genç kurgu kitabı diyebilirim. Fazla genç kurgu okuyan birisi değilim ama bunu beğendim. Askerliğin zorlukları, asker ailelerinin, şehit çocuklarının yaşadığı sıkıntılar iyi bir şekilde anlatılmış. Okurken üzüldüğüm kısımlar baya oldu. Yani ciddi olunması gereken yerler gayet ciddiyetle anlatılmış. Kitaba ciddiyetsiz diyenler ne istiyor bilmiyorum, fazla kasmaya gerek yok bu bir genç kurgu kitabı. Gençlerin okuyabileceği şekilde yazılmış.
Kitabın mizahi yanı da güzel, okurken kahkaha attığım sahne de baya oldu. Eğlendim.
Onun dışında gerçek olmayacak kadar güzel olan aşklar, arkadaşlıklar yaşanıyor yine tabi... her kitapta olduğu gibi. Ama yapacak bir şey yok, kendimizi hayallere fazla kaptırmayalım.
Okumanızı tavsiye ederim. Ben iki kitabını da baya beğendim Gökçen serisinin.
Loresima 
Gökçen 
Gökçen 2
Yara Oldu Kaldı
Bana acıyla ilişkini söyle. Sana kim olduğunu söyleyeyim. 
Byung-Chul Han aslında ne öğrendiysek acı ile öğrendik konusunu temellendirmiş. Kusursuz bir Transhümanizm eleştirisi olan kitapta özellikle pandemi dönemini anlattığı “ ölmeyecek kadar canlı, yaşayamayacak kadar ölüydük.” ifadesi cümlelerinde ki can alıcılığı anlatmak için sanırım kâfi. Yaşadığımız toplumda acıdan kaçan insanların sığındığı bir anesteziden de dikkat çeken örneklerle bahsediyor; bizi uyuşturan, oyalayan, hakikati görmekten bizi alıkoyan bir anestezik madde dediği sosyal medya, bilgisayar oyunları ve ekran. Değişen, dejenere olan Palyatif toplumda acıya yer olmadığını, toplumu meydana getiren insanların acıya karşı tahammülsüzlüğünü acı çekmekten korktuğumuz için sevmiyoruz, yoğun bağlar kurmaktan bile çekiniyoruz şeklinde örnekliyor. Hani şu ara ara serzenişte bulunduğumuz “ artık kimseye güvenilmiyor, insanların ilişkileri pamuk ipliğine bağlı nerde o eski aşklar, arkadaşlıklar .” sitemlerine enfes tespitlerle cevap veriyor. Kesinlikle beklentime üst düzey cevap veren bir tanışma oldu :) dilerim sevdiklerimde istifade etsin. Keyifli olsun, verimli olsun.
