Toydu Osmancık, hırçındı, laf söz dinlemezdi, hemen sinirleniverirdi. Ama bu hal böyle nereye kadardı. Ede Balı’nın kızına sevdalanmıştı. Fakat Ede Balı vermezdi kızını Osmancığa. Neden vermezdi ki ? Osmancık öyle kötü biri miydi?
.
Yok yok, Ede Balı ile konuşmak gerekti açık açık. Ede Balı dedi: “ Sabrın, sebatın, azmin makbuldür, Osmancık. Uçarı idin. Zevk ve sefa peşinde idin. Öfken ve nefsin düşmanlarını değil, âdâbı, erkânı, aklı yenerdi; sen bunu düşünmezdin. Düşünsün dedim. Hâlâ da böyle derim ve sen değişinceye kadar böyle deyeceğim. Seninle bugün de konuşmazdım; amma ki beni yalnız koma niyetinde değilse demişsin.”
.
Günler sonra Osmancığın yüreğine gelen mesajında etkisiyle Osmancık dinginleşti, öfkesini kontrol edebildi. Ede Balı’nın dediği gibi biri oldu ve Zümrüdüankasına (Malhun Hatuna) kavuştu.
.
Peşinden gelen Hanlık seferler üstüne seferleri de getirdi. Osman Han Bilecik ve çevresini aldı. Lakin babası Ertuğrul Gazi’nin son isteği Bursa’nın da alınmasıydı. Öyle olursa ruhunu huzur içinde verecekti. Bursa alındı. Peşi sıra birçok yer alındı.
.
Osman Han yaşlanınca Hanlığı oğlu Orhan’a devretti. Ve gün geldi yaşamı son buldu.
.
Efsanevi olan bu roman öyle güzel ve akıcılıkta yazılmış ki tarih okumayı sevmeyen biri bile bir solukta okuyabilir.
