“Öyle zamanlar olur ki gözyaşları mantıktan fazla esenlik verir.”
“Şimdi istiyorum ki sabahtan akşama kadar odamızda okuyalım, okuyalım. Okumak hiç bitmesin…”
Ölmek! Kim bilir, bu ne güzel bir şeydi! Fakat ne korkunç bir şey...
Halbuki Bihter'i sevememek, onun için telafi edilemeyecek bir zarardı; bu kadını kendi kendisine öyle leziz bir sevdanın kevserine benzetiyordu ki doyduktan sonra yine, hep içilmeye devam edilsin. Onu kaybettiği dakikadan itibaren tekrar şiddetle isteyeceğinden emindi. Behlül bu aşkta, kendi nabzı parmakları arasında, hastalıklı bir doktor gibiydi.
Sayfa 303Kitabı okuyor
“Halka bakarsanız hiçbir şey yapmamak lazım gelir; bence insan halk için değil kendisi için yaşamalıdır!”
Sayfa 11Kitabı okuyor
Bilir misin azizim?
Ağlamamak için gülüyorum...
“Ağlayınız çocuğum! Öyle zamanlar olur ki gözyaşları mantıktan ziyade selamet verir."
En evvel mumunu yakmak istedi.Her halde karanlıkta ölmeyecekti. Kendisini bir defa daha görmeksizin ölmek…Demek öldükten sonra artık her şey bitecekti, o da, kendisi de bitecekti, artık bir daha yaşamamak üzere? Karanlık, bitmez tükenmez bir karanlık içinde ebedi bir gölge olacaktı.
Hayat bu muydu? İki kalbi kendi hallerine bırakmamak bu hayatın zalim bir kanunu muydu?
"Ben ? Ben hatta uçmak için heves bile duymadım. Uçup uçup da düşenler, bütün o kırık kanatlarıyla topraklarda sürüklenen, nihayet topraklarda ruhunun gıdasını arayanlar gözlerimin önünde o kadar beliğ dersler teşkil ettiler ki ben onların bitirdikleri yerden başlamaya lüzum gördüm."
"…bilir misin azizim ? Ağlamamak için gülüyorum."
Denizin o uçsuz bucaksız enginlere doğru uzanıp gidişlerine bakıp dalarken bir şey onu çekiyor, ta uzaklarda bir yere atmak için sürüklüyor zannediyordu.
Sayfa 324Kitabı okudu
“Hayatımda yalnız siz, siz varsınız!…”
Sayfa 280Kitabı okudu
“Aldanıyorsun, gelmeyecek, artık hepsi bitti, hepsi, hepsi…”
Sayfa 272Kitabı okudu