Yâr Gülmesi
(Şiirin hikayesi;
Benîm gamze tuvânî ki katl-i âmkunî Neûzübilleh, eger gamze-râ tamâm kunî
Lâ Edrî
Ehl-i akl anlamaz efsûs lisan-ı dilden
Zanneder âşık-ı divâne muamma söyler.
(Y. Kemal)
İnsandaki bütün haslet ve istidatlar, bir yönüyle nimet, diğer yönüyle afet olabilecek özelliktedir. Bunlar, insanın olgunluk seviyesine göre ortaya çıkar. Yani Cenâb-ı Hak, bizlere bütün kabiliyet ve imkânları, tabiri caizse, müsbet veya menfi her iki şekilde de işlenmeye müsait bir "ham malzeme" olarak vermiştir. Yine insanoğluna lütfedilen her bir nimet, ayrı bir külfet ve sorumluluk yükler. Sorumluluğun derecesi, nimetler nisbetindedir. Bu durumda insana düşen, sahip olduğu bütün kabiliyet ve imkânları, en doğru bir sûrette ve tam yerinde kullanabilme maharetini göstermek ve onları nîmet hüviyetinde değerlendirebilmektir. Aksi hâlde başını âfet ve musibetlerden kurtaramaz.
Bu hakikat, Allah'ın kelâm sıfatının bir tecellisi olarak insana verilmiş bulunan, en çok kullandığımız lisan kabiliyetimizde daha çok bârizdir. Bir kimse, eğer onu zikir ve şükür gibi hayırlı amellere âmâde kılarsa bir cennet bülbülü olur; fakat yalan, hakaret ve gıybet gibi kötü fiillere âlet ederse, o zaman da bir cehennem sermayesine dönüşür.
Sayfa 123 - Erkam YayınlarıKitabı okudu
