_Kendine gülmeyen ustaya şaşarım. Güler geçerim ona işte. Öz evimde yaşarım. Benzemem hiç kimseye.
_İnsanın kendine gülebilmesi; şimdiye değin, en iyiler gerçek anlamından yoksun kaldı bunun; en yetenekliler ise bu konuda bir deha göstermediler. Belki de kahkaha, bilgelikle birleşecek, geriye yalnızca "şen bilim" kalacaktır. Şu anda
"Her kim şu üç yerde manevi huzuru bulamıyorsa, onun yüzüne kapılar kapanmış demektir. Birincisi, Kur'an okurken. İkincisi, zikir yaparken. Üçüncüsü namaz kılarken.
Okurum ama kitap kölesi değilim..!
Haklısınız. Her mezhebi okudum, hiçbir mezhebe bağlı değilim. Her çiçeği kokladım, hiçbir çiçeğe yaprak olmadım. Meşk adamıyım; ama meşrebsizim. Konuşurum; ama yazmam. Okurum ama kitap kölesi değilim. Kâğıtlardan, derilerden değil gönülden okuyanım. Beni dilenci sandınız. Varın öyle sanın. Sizden para pul istemem.
" Şimdinin ustası olmazsan, geçmişin ve geleceğin kölesi olursun..."
Sayfa 310Kitabı okudu
Asla dünyanın kölesi olmadım, özgür kaldım.
Esen her rüzgara kapılmamak aşkımın özüdür.
Batı düşüncesinde insan, terk edildiği gibi aynı zamanda başıboş bırakılmış bir varlık olarak da tasavvur edilmiştir. Terk edildikten sonra, bu terkin vuslata dönüşmesi için aşkın bir güç tarafından mâlum bir harita sunulmayan insanlık, içinde bulunduğu zamanın yapısını verili kabul etmekte ve bu açıdan zamanın inhisarı altına girmektedir. Nietzsche'nin Batı düşüncesinin kölelik psikolojisi üzerine kurulduğu tesbiti hatırda tutulursa, henüz baştan kendini çeşitli şeylerin kölesi kılan bu tavrın, tahakkümü ele aldığında kendi köleliğini örtbas etmek adına kendinden gayrısını köleleştirme cehdi anlaşılacaktır.
Sayfa 16Kitabı okudu
