Şimdi su içiyorsun kirli bir bardaktan.
Ben sokak lambasına değen yağmuru izliyorum.
İçtiğin su cam kırığı gibi batıyor boğazına.
İzlediğim yağmur ateş topu gibi düşüyor ışığa.
Foseptik gibi kokuyoruz sevgilim foseptik gibi….
Kanserli birer hücreyiz bu kainata…
Kahırız kahır…
Meki Ekin
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
nerden çıktın karşıma böyle Sitare
efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
kirpiklerin yüreğime batıyor
telaşlı bir kalabalığın ortasında
ayaküstü konuşuyoruz
nedimin nigehban nergisleri gibi
üstümüzde bütün nazarlar
çok utanıyorum Sitare,
KALBİM DARAĞACINDA ASILI
Kalbim orta yerinde kurulan darağacında asılı
Aylardan Aralık
Birazdan mürekkebim akıtacak sancılı cümlelerini
Tarumar olmuş, son kullanım tarihi çoktan geçmiş bir keder gözbebeklerimde.
Yeni sancılara gebe duygularım ,doğum arefesinde...
Oysa hazir değildi yüreğim yeni doğumlara
Kaçmaya çalıştıkca gözümün önünde vuruyor beni
Itirafcı kimliğim,
Aşk
Ateş yanmaya meyilliyken bir sıcaktır, pek bir sıcak.
Hızlı yürüyelim sevgilim, birazdan zamanım dolacak.
Damarlarımda akan şu kan, sensizlikten kapkara, zift gibi emin ol.
Bedenim, ruhum, kanım seninle tazelenip, seninle yaşayacak.
Ateş sönmeye meyilliyken bir soğuktur, pek bir soğuk.
Sana ulaşamıyor sesim, içime düşüyor hep boğuk boğuk.
Ağaçtan düştü bir yaprak, ağaç küstü toprağa; benim için o yaprak sensin.
Ölsem de geri geleceğim var olduğunu bildiğimden; yeniden doğup…
Yanmaya meyilliydim, yardımcı oldu dudakların, uzandı ellerin gökten.
Sönmeye meyilliydim, gözlerin diretti kalbim oldu yangın yeri.
Ateş sonsuza dek sönerse; bil ki ölüyüm sonrası o günden.
Sensiz yaşamak yaşamak değil, sönmeye başladım,
Geçmiyor günler.
-Burak Y. (Bana aittir.)
Sitare
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
Dün oturup hesap ettim
Sen doğduğun zaman
Ben bir askeri mektepte talebeymişim
Sen bilmezsin Sitare
Bu ülkeyi, bu ülkenin insanlarını ve tüm insanları en fazla devrimciler sevdi. KIZILDERE
Ancak davası uğruna yaşamını feda eden devrimcilerimiz, Türkiye’nin bütün sorunlarının kaynağının İslam olduğunu bilmiyorlardı. Yani sorunun kaynağını tam tespit edemediler. Bizim sorunumuz Amerika değildi. Bizim sorunumuz İslam’dı. Bu toprağın insanını
Hayatında karıncayı bile incitmemiş bir insan gibi, haksızlığa uğramış ve bunun şiirini yazmış gibi göründü gözüme. Gözlüklerini çıkarmasını ve gözlerinin içine bakabilmeyi isterdim.
Bir şiir insanı allak bullak eder, duvardan duvara fırlatır, sonra yanı başına oturur ya; işte tam da bu şiirdir o. Çok şey söyler. Nar'ı "Nâr" (Ateş) olarak da okutur. "İlişmeyin." demenin en güzel yoludur.
O büyük ve muazzam zamanda unuttum
Kanatlarım çok oldu üşüyor benim
Bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor
Bu yüzden eğik boynum.
Bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
Bundan gözlerimdeki kayalık,
İçimdeki serseri buzullar
Dürtme içimdeki narı
Üstümde beyaz gömlek var.
Çakal Taşları
4-) 24.03.2024 10:15
Ne tuhaf değil mi insan olmak?
Lirik melodiler eşliğinde salınmak gibi değil var olmak; kompleks olguları, sofistike anlamları tam ortadan ikiye bölen bıçak kadar keskin, yalnız ve yorgun bu saatte. Balkonu karanlık kaplamış, ufka doğru bakarken yitiyor gözlerim. Her kibrit yakışımda bir insan resmi çiziyor ateşten.
“Ben bu toprakları seviyorum, yurdumun topraklarını, dağlarını, taşlarını... Göğünü, havasını seviyorum. İnsanlarını seviyorum memleketimin. Köylüsünü, çiftçisini, ırgatını, işçisini, balıkçısını, çobanını, sanatçısını, askerlerini, gencini, ihtiyarını tüm insanları seviyorum memleketimin. Kadınlarını, erkeklerini. Bazı şarkılar bana bu insanlardan bir gün kopacağımı hatırlatıyor. Onlardan uzak düşeceğimi. Bir daha onlarla birlikte olamayacağımı. İşte o zaman, şarkının sözleri ne olursa olsun içime bir ateş düşüyor.. Ve sonradan gözyaşı olarak akıp gidiyor.. Unutma Mustafa Kemal'ler de insandır ve onlar da zaman zaman şu ya da bu nedenlerle ağlamak isterler.”
KALBİM DARAĞACINDA ASILI HANGİ MEVSİM
Kalbim orta yerinde kurulan darağacında asılı
Aylardan Aralık
Birazdan mürekkebim akıtacak sancılı cümlelerini
Tarumar olmuş, son kullanım tarihi çoktan geçmiş bir keder gözbebeklerimde.
Yeni sancılara gebe duygularım ,doğum arefesinde...
Oysa hazir değildi yüreğim yeni doğumlara
Kaçmaya çalıştıkca gözümün önünde vuruyor beni
Itirafcı kimliğim,