"Bunca yıl sönmemiş umudum
Nisan değilse mayıs
Perşembe değilse pazar."
— Attilâ İlhan
Atilla İlhan ✿
Hani o gülümsemen vardır, sanki İstanbul.
Gözlerim gözlerini bulur bulmaz içinde bütün şehir atlı karınca gibi döner ha döner ışık renk ve pul.
Sayfa 120Kitabı okudu
"Özgürlüğümüz, yoksa yalnızlığımız mıdır?"
Atilla İlhan
Sayfa 70Kitabı okudu
Aristo, asırlar önce "En bedbaht millet kaleleri ayakta iken kültürü ve ahlakı harabe olan millettir." demişti. Kültürel yozlaşma beraberinde tabii olarak kültürün ve ahlakın harap olmasını getirir. Atilla İlhan'ın şu sözleri bize ait olanların nasıl horlandığının, hayatımızdan koparılıp atıldığının bir örneğidir." Lisede Sophokles okuduk. Klasik Türk Musikisine sövmeyi, Divan şiirini hor görmeyi, buna karşılık kötü çevirilmiş Batı klasiklerine körü körüne hayranlık göstermeyi öğrendik. Sanki Sinan, Leonardo'dan önemsiz, Celalettin Rumi, Dante den küçüktü. İtri ise Bach'ın eline su dökemezdi. Aslında kültür emperyalizminin ilmiğini kendi elimizle boynumuza geçiriyorduk."
Niye gün ortasında akşam oluyorum...
Dikiş tutmayan ilişkilere müptela olanlar bilirler,her giden kalın bir kireç tabakası bırakır kalpte. Gözyaşı öyle gözden aşağı akınca kireç yapmaz,gömleğin yeni ile siler,iki üç kere sümüklerini çekersin.O kolay olanı. Fakat gözden içe doğru akınca çok pis oluyor,çaydanlık gibi bembeyaz oluyor insanın içi...Sen daha çocukluğunun tozunu atamamışken,bir de kireç bağlıyorsun,ne fena. O tortudan İlla kurtulman lazım;yapamazsan tadı tuzu olmuyor gönlünde demlediğin yeni aşkların. Keder sökücü cümleler kurup içine bas geceden kalbini.'Geçti' diyebilirsin,'benim için güzel bir deneyimdi,ayrılıklar da bir tecrübe,dilerim mutlu olur' diyebilirsin. Bir Atilla İlhan alabilirsin araya; 'çünkü ayrılık da sevdaya dahil'...De bunları.Temizle kalbini. Yılmadan,bıçağın ucuyla falan, canını acıta acıta da olsa da uğraştığında ta içine çöreklenmiş o tortuyu kaldırabilirsin. Yoksa dediğim gibi aşk, kalpte demlenir; içini temizlemezsen içemezsin...
"Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır, başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin..."
Atilla İlhan
kimi sevsem sensin/hayret
senden nedense vazgeçilemiyor
Sayfa 27
kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar yine senin emrindeyim
utanmasam
gözlerimi damla damla kadehime damlatarak
kendimi yani şu bildiğin atilla ilhanı zehirleyebilirim
Umhuriyetin İkinci Yüzyılı
Cumhuriyetin ilk yıllarını yaşamış olan Atilla İlhan;”Kendimizi cumhuriyetle o kadar özdeşleştirilmiştik ki, lise sıralarında.
göstereceğimiz başarının cumhuriyet
de güçlendirileceğine inanıyorduk.
Karnemizde zayıf olursa,sanki Cumhuriyette zayıflayacaktı”.
Cumhuriyete böyle sarılmış gençtik.
Sayfa 137 - Bilgi yKitabı okudu
