“Yan yana geldiğiniz andan itibaren bütün ekmekler taze, bütün gelinler güzel, bütün kayıplar geri dönmüş. Yan yanasınız ve şehir bir atlıkarınca kadar göz alıcı. Yan yanasınız ve bütün çöller Leyla.”
Tarık Tufan
Kayboldun.
Güvenlik duvarların yıkıldı. Işıklar söndü, ortalık karardı, atlıkarınca durdu, müzik kesildi, rengârenk atların boyası döküldü, gürültülü malikenelerden saçılan yağ, pas ve is kokusu arasında kalakaldın, nerede olduğunu bile bilmiyorsun.
Sayfa 10Kitabı okudu
Otuz beş ile altmış beş yaş arasındaki yıllar, durgun zihinde açıklanamayan, akıl karıştırıcı bir atlıkarınca gibi döner. Gerçekten de o yıllar, ağır yürüyen ve rüzgarda yıpranmış atların sıralandığı, ilk önce pastel renklere boyalı, giderek donuk griye ve kahverengiye dönen bir atlıkarıncadır; ama şaşırtıcı ve dayanılmayacak kadar baş döndürücü olan şey, o yılların çocukluk ya da ergenlikteki atlıkarıncalara benzemediği gibi, gençliğin hızlı, dinamik, inişli çıkışlı lunapark trenine de benzemeyişidir.
Sayfa 82Kitabı okudu
izin verirlerse seni de beklerim
hani bir gülümsemen vardır sanki İstanbul
gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
içimde bütün şehir atlıkarınca gibi
döner ha döner ışık renk ve pul
Sayfa 15
YASADIŞI BİR ŞİİR
Bugün biz kaygılıyız memleket hesabına ve bütün dünya hesabına.
Paslı bir demire dönmüş sanki her yürek, bakıyoruz kaş altından gülümseyerek.
Bakıyoruz hüznümüzü, ille de endişemizi gizleyerek,
Yanı başımızda anlamsız bir kaos içinde koşturup duran yığınların, o buz gibi, o bomboş, o korkulu, ve korkunç suratına.
Bugün biz kaygılıyız memleket hesabına ve bütün dünya hesabına.
Oysa daha, gencecik çocuklarız.
Ve doğrusu, en çok kendi hesabımıza kaygılı olmamız gereken yaşlarımızdayız.
Belki, biraz daha fazla düşünebilirdi kendi geleceğini bizim yaşımızdakiler.
Çocukların, dünyada atlıkarınca kıvamında koşturduğu; büyüklerinse, yaş aldıkça zamanın kıvancını coşturduğu yerler olsaydı ülkeler.
Bizden yanayken şarkılar ve kitaplar, her zerresiyle bütün bir doğa ve aşk ve bütün güzel kokular.
Bizden yanayken evrenin bütün yasaları ve matematik, ve coğrafya, ve aygıtlar, ve laboratuvarlar.
Kaybetmemeliydik bu savaşı!
Cok görkemli bir devrim için en şanlısından hem de, gerekli olan her güzelim şart, fazlasıyla mevcutken elimizde,
Bu kadar soğuk olmamalıydı bakışlarımız.
Oysa ne yazık! Bugün biz fena halde kaygılıyız memleket hesabına ve bütün dünya hesabına.
Kanun yapıcılar, fizik kurallarını altüst eden yasalar çıkarmakta.
Ve fakat biz, insanız; gün olur, tüm insanlığın ortak kaygısı olur kaygımız.
Şimdiler de, yasadışı ilan edilmiş olsak da.
Sayfa 170Kitabı okudu
