Hayat Devam Ediyor
Lucy ölmüştü ama atlıkarınca dönmeye devam ediyordu.
Hâlâ dönüyordu. Bunu düşünmek beni ne kadar üzse de, atlıkarıncanın bana olduğundan çok, benim ona ihtiyacım olduğunu anlamaya başlıyordum. Sonuçta ya tekrar binmeyi seçecektim ya da kenarda terk edilmeyi.
Sayfa 105Kitabı okuyor
hani bir gülümsemen vardır sanki İstanbul
gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
içimde bütün şehir atlıkarınca gibi
döner ha döner ışık renk ve pul
Sayfa 15
"Hani bir gülümsemen vardır sanki İstanbul
Gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
İçimde bütün şehir atlıkarınca gibi
Döner ha, döner ışık renk ve pul..."
.***
Böyle Bir Sevmek
Attila İlhan
❝hani bir gülümsemen vardır sanki istanbul
gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
içimde bütün şehir atlıkarınca gibi
döner ha döner ışık renk ve pul❞
Sayfa 15 - sakın ha
-Neden ölüme bu kadar takmış durumdasın sence?
•Ben olsam 'takmak' kelimesini kullanmazdım.
-Sen ne derdin?
•Takmak fiilinin yargılayıcı bir özelliği var, değil mi? Sanırım 'kararlı' kelimesi daha iyi betimliyor durumu. Periyodik tabloda, alttaki elementlerin en sevdiğim özelliği ne biliyor musun?
Bazıları sadece saniyeden de
Hani bir gülümsemen vardır sanki İstanbul
Gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
İçimde bütün şehir atlıkarınca gibi
Döner ha, döner ışık renk ve pul...
hani bir gülümsemen vardır sanki istanbul
gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
içimde bütün şehir atlıkarınca gibi
döner ha döner ışık renk ve pul
Çingeneler giderken hiçbir iz bırakmıyorlar. İz bırakmamış olmanın o tarif edilmez işaretini bırakıyorlar. Atlıkarınca gibi. Hak aramıyor, iddia etmiyor, bağırmıyor, öylece duruyor. Tek başına, bilinen her şeyi çözüp dağıtıyor, altüst ediyor; hayatı işitilmedik bir dille yeniden kuruyor. Ne var ki hiçbir şey yazılamıyor bu dille; konuşulamıyor. Bu dille kimse affedilemiyor. Üzülenler, delirenler, merhamet edenler, ağlayıp sızlayanlar kullanamıyor bu dili; bilenler susuyor. Bu dille yapacak tek bir şey var. İşaretleri arayanlar bunu göze almak zorunda.
Sayfa 155Kitabı okuyor
BU SAAT
Günlerdir yağıyorsa
Yağmur ekime doğru
Son çamaşırları içeri aldın da
Kesik elektrik bir mum bile yok
Karanlıkta kaldınsa
Yerin hakkındır.
Bir insanın beşikten mezara
Başından geçecekleri
Biraz biraz yazdınsa
Dilek-şart kiplerinde
Dönen atlıkarınca
Birden yavaşladıysa
Ve birisi seninle
Aynı yerde yalnızsa
Övün hakkındır.
Ve başın bir değirmen taşı
Boyuna uğuldarken
Hiç rahat uyudun mu
Ve şimdi önüne düşüyorsa
Belki bundan sonra
Avun hakkındır.
Sayfa 60Kitabı okudu
“Hani bir gülümsemen vardır sanki İstanbul Gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
İçimde bütün şehir atlıkarınca gibi
Döner ha döner ışık renk ve pul.”
Ot Dergisi
Daha önce hiç atlıkarınca görmediyse güzel bulmasını anlayabiliyorum ama insan her şeye alışır. İnsan birkaç gün içinde saraya bile alışır, ardından başka bir şey ister.
En sarsıcı olanıysa kabulleniş anı: O insanları tanımıyorsun, o mekânlar sana yabancı, o yolda daha evvel hiç yürümemiştin, gölgen peşinden gelmiyor. Gözlerinde bir acı beliriyor. Sükûnetini yitirdin. Kayboldun. Güvenlik duvarların yıkıldı. Işıklar söndü, ortalık karardı, atlıkarınca durdu, müzik kesildi, rengarenk atların boyası döküldü, gürültülü makinelerden saçılan yağ, pas ve is kokusu arasında kalakaldın, nerede olduğunu bile bilmiyorsun.
Sayfa 12Kitabı okudu
gözlerin gözlerimi bulur bulmaz
içimde bütün şehir atlıkarınca gibi
Sayfa 15Kitabı okudu
…Aşk bencildir ve yüreğinin sağlıklı karar vermesini engeller,sorgulamana ve seçmene izin vermez.
