Aybüke tekrar paylaştı.
Bir kadın, deniz kenarında yalnız dolaşır. Saçları rüzgârda uçuşur. Arada gözlerine inen saçlarını eliyle geriye atar ve yalnız dolaşır. Denize bakar. Bakarken gözlerini kısar, alnı kırışır. Denize bakar ve çekirdek yer. Bir banka oturur, bacak bacak üstüne atar. İnce bilekli düzgün bacakları vardır ve farkında olmadan ayağını sallar. Geçmişi düşünür; akıp giden zamanı, bir bir sönen coşkularını. Yaşadıkları başka bir kadının yaşamını aitmiş, bir gün kendi yaşamını yaşayacakmış gibi gelir. İyi ki deniz vardır, gemiler vardır, alıp başını gidemese de, alıp başını gitmeler vardır.
Sayfa 11 - Can Yayınları
Aybüke tekrar paylaştı.
Açıktaki gemilerin hiçbirinin onu beklemediğini bilir. Hiçbir zaman, hiçbir yere gidemeyeceğini düşünür; bugüne kadar nasıl yaşamışsa, bundan sonra da öyle yaşayacaktır.
Sayfa 13 - undefined
Aybüke tekrar paylaştı.
Niçin benim hala durduğum ve kendimi bağlı hissettiğim bir yer gibisin?
Sayfa 102
Okur Takip Önerileri
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 69
Benim içimdeki suçlu onların içindeki suçluyu anlıyordu.
Sayfa 59